Column: Jac Buchholz | Beeld: Peter Janssen
Afgelopen zaterdag liep ik tegen het vallen van de avond nog even een rondje. Tussen de buien door, want er kwam de afgelopen periode wat regenwater naar beneden, man, man – bijna van zondvloedachtige proporties. Laat voorlopig niemand over droogteproblematiek beginnen. Omdat de buien-apps nooit helemaal accuraat zijn besloot ik niet te ver van huis te gaan en een route met regelmatige schuilplekken te kiezen.
Al vrij snel kwam ik bij het Nolensplein. Op de busstrook bij De Gouden Arend stond een touringcar, met grote letters voorzien van de naam S.C. Fortuna Köln. De schrik sloeg me even om het hart. Speelde VVV en waren er weer ‘bevriende’ supporters op bezoek om ter verhoging van de feestvreugde een potje te gaan knokken? Maar nee, in plaats van gehandschoende hooligans met losse broekriemen stapten diverse olijke kerels uit de touringcar, gekleed in een soort gardetenue met lange jas en driekantige steek. En met iedere kerel die uitstapte klonk een vrolijk ‘Helau’. Later zag ik ze weer, nu keurig in gelid, onder trommelbegeleiding, de binnenstad in marcheren.
Het zijn de eerste signalen dat het vastelaovesseizoen weer is begonnen, de voorpret voor de liefhebbers, zeg maar. Een vastelaovend zonder beperkingen dit jaar. Al bracht het 8 Uur-Journaal nog wel een kleine onheilstijding uit de streken waar ze geen vastelaovend maar carnaval vieren: het was na twee jaar zonder officiële activiteiten lastig voldoende vrijwilligers te vinden om optochtwagens te bouwen en de materialen die daarvoor nodig zijn, zijn schaars. Of dat in Venlo eveneens het geval is weet ik eigenlijk niet – misschien zo links en rechts een belletje plegen, wie weet zit er een artikel in.
Vastelaovend als vanouds dus, al is het ‘Krenze’ dit jaar voor het eerste in Domani en niet, zoals sinds mensenheugenis het geval was, in De Maaspoort. Toch… ook al vier ik het feest al lang niet meer, er bekroop me een wat onheilspellend gevoel. Want de wereld en dus ook Venlo is de afgelopen ruim twee jaar veranderd. Niks mag meer, zo lijkt het wel, er is altijd wel een opgeheven vingertje. Een discussie heet tegenwoordig polarisatie, een flauwe grap is al snel grensoverschrijdend en o wee als je niet woke genoeg bent.
Dus vroeg ik me af wat er nog mag tijdens de vastelaovend. Kan de Joeks Tam Tam nog wel, een lied dat duidelijk leunt op stereotypen? Mogen we Ome Willie weer over laten komen uit Brazilië, nadat het daar de afgelopen weken volledig uit de klauwen is gelopen? Mogen we tijdens de grote optochten politieke kwesties nog wel ridiculiseren of op een grappige wijze onder de loep nemen of stigmatiseren we dan meteen die arme politici?
En vooral, kan de boer, de Boerebroelof, nog wel? Na een periode waarin de Nederlandse boer zo’n beetje van alles wat klimatologisch mis gaat de schuld krijgt, waarin boze boeren soms door het lint gingen en daarmee weer bij anderen boosheid en antipathie opriepen? Kunnen we in Venlo dan nog wel onbezorgd Boerebroelof vieren zoals dat al meer dan honderd jaar gebeurd? Ik hoop het wel, verwacht het ook. Hoeveel opgeheven vingers er ook te zien zullen zijn.
