Column: Jac Buchholz | Beeld: Peter Janssen
Sporters willen weer zonder nadenken sporten, supporters willen weer hartstochtig supporteren, zangers willen weer uit volle borst zingen, toneelspelers zonder anderhalve meter toneel spelen, en ga zo maar door. En bijna iedereen, ook al doet april als weerbarstige rakker wat hij wil, voelde vorig week met dat vleugje zomer al de hang naar loom op een terrasje hangen.
De meeste mensen begrijpen het nog steeds, al die maatregelen vanwege de pandemie. En volgens mij houden de meeste mensen zich nog steeds aan de regels. Die overigens in andere landen soms soepeler, maar ook soms strenger zijn. Al staan we als Nederland met de vaccineerklucht danig in ons hemd. We, iedereen die zich niet aangesproken voelt hoeft niet verder te lezen, begrijpen de maatregelen, maar de rek is er wel een beetje uit. Na meer dan een jaar aan de leiband te hebben gelegen.
Begrijpen we álle maatregelen? Nee, er is er één die bijna niemand begrijpt, zo begrijp ik mede uit mijn dagelijkse ervaringen in de Venlose binnenstad – en in andere binnensteden zal het niet anders zijn. Dat is die van de vier-uur-regel. Die moet, zo las ik ergens, door iemand zijn verzonnen die totaal geen affiniteit (meer) heeft met fysiek winkelen. Iemand die wellicht jaren geleden voor het laatst in een winkelstraat is gesignaleerd. Iemand voor wie het internet inmiddels winkelcentrum is geworden.
Want wat ik uit de gesprekken met de Venlose binnenstadondernemers begrijp, had ik zelf ook al bedacht; ik zal het even beeldend schetsen. Daar zit je dan in je winkel. Later op de dag heb je een afspraak, maar plots staat er iemand voor de deur. ‘Mag ik misschien even binnenkomen, ik ben geïnteresseerd in dat-en-dat-product?’ Dan moet je dus als winkelier met een winkel waarin verder geen mens binnen is vragen of degene in de deuropening een afspraak heeft. Als dat niet het geval is, moet je de bezoeker de toegang weigeren en alsnog een afspraak laten maken. Met om je heen een winkel waar verder niemand te bekennen is.
Gooi die vier-uur-regel vandaag nog in de prullenmand. Prima dat uitpuilende winkels worden voorkomen, maar laat dat de ondernemer zelf regelen. Leg de verantwoordelijkheid voor een verantwoord deurbeleid bij de winkelier neer; het overgrote merendeel zal daar heel prudent mee omgaan. Als dan het winkelend publiek eenzelfde verantwoordelijkheid aan de dag legt – dus bijvoorbeeld even buiten wacht als de winkel ‘vol’ is, dan wordt winkelen weer een beetje leuker. Voor de winkelier en de consument. Nee, dan is alles nog niet bij het oude, maar dat komt wel weer. Wel bereik je dat de rek er weer een beetje in komt.
