Column: Jac Buchholz | Beeld: Peter Janssen
Een column behoort te schuren, scherp te zijn, zaken op de spits te drijven. Een goede column roept altijd een reactie op: je bent het er mee eens of mee oneens, meestal in overdrijvende zin. In een column worden zaken overdreven, ligt iets of iemand onder het vergrootglas. Een column geeft de mening van de schrijver weer (of juist niet en doet hij of zij of het alsof het de eigen mening is) en is veelal kritisch.
Een goede column is vaak tegendraads en ook een tikkeltje negatief of beter gezegd cynisch. Vandaag heb ik echter besloten een in grote lijnen positieve column te schrijven. Geen goede column dus, excuses. Ik leg de schuld maar vast bij afgelopen woensdag.
Die dag stond ik ’s morgens bij de oude haven, u weet wel, de plek die lang belangrijk was voor de Venlose economie. De plek die na de oorlog wat verloederde – wat mij, daar opgegroeid, persoonlijk wel aansprak – maar een aantal jaren geleden werd getransformeerd naar een hedendaags recreatiegebied. Op die plek werd woensdag de eerste duurzame deelauto van Venlo gepresenteerd. Prima initiatief. Tijdens de gesprekken die ik voerde zag ik mijn eigen visioen in vervulling gaan. Geen wirwar van bezorgende bestelbusjes, auto’s en vrachtauto’s in de Venlose binnenstad, maar diverse distributiecentra aan de rand van het centrum van waaruit heel gecontroleerd de winkeliers worden bevoorraad.
Kleine noot van kritiek: waarom gekozen voor zo’n klein k*t-autootje, een hoestbui op wielen? Een taartje, boek of pakje cd’s kun je op de achterbank nog wel kwijt, maar wat als een binnenstadondernemer een pakket van een kubieke meter moet bezorgen? Wees niet bevreesd, zo werd mij verzekerd, er komen snel ook grotere voertuigen. En, zo werd mij verteld, ook binnenstadbewoners kunnen van de deelauto gebruik maken. Kunnen ze hun eigen heilige koe naar de schroot brengen.
Nog meer goed nieuws kwam die dag van de campus. U weet wel, het voormalige Floriade-terrein dat veel Venlonaren lange tijd in een homerisch gelach deed uitbarsten. Eigen schuld, dikke bult. Had de organisatie maar niet moeten roepen dat het de eerste Floriade zou zijn die niet in de min zou duiken. Dat gebeurde dus wel, met veel cynisme en hoongelach tot gevolg.
Maar dat Floriade-terrein is nu een van de motoren van de Venlose economie. Zag er een tijdlang overigens niet naar uit, maar dat had met de crisis te maken – nee, niet de corona- maar de bankencrisis. Afgelopen woensdag werd daar gestart met alweer een nieuw gebouw, Brightworks. Eerder, in februari, was dat al het geval met Brighthouse.
In die gebouwen vestigen zich nieuwe ondernemers, creatieve ondernemers, innovatieve ondernemers. Daar heb je als regio altijd behoefte aan. Het zijn mensen die vooruitstrevende, nieuwe producten bedenken. Soms met succes, soms mislukt het. De succesvolle producten komen dan terecht in een productieproces, bij de maakindustrie. En laat die in Venlo nu bijzonder goed vertegenwoordigd zijn. Een win-winsituatie dus, de komst en aanwezigheid van innovatieve ondernemers in combinatie met de in de regio actieve maakindustrie.
Oh ja, kleine voetnoot: ik kan me natuurlijk vergissen in al mijn naïviteit, maar die innovatieve ondernemingen, hoe klein ze ook zijn, kunnen vaak rekenen op subsidie, financiële steun van provincies en de landelijke overheid. Zoals het onlangs door de regering gepresenteerde potje van 2 miljard. Dat gaat dus ook naar kleine ondernemers met grootse plannen. Mislukken die plannen wel eens? Meer dan eens. Maar waar gehakt wordt vallen spaanders. Met die dooddoener maak ik maar een eind aan deze column. Een positieve column. Gadver.
