Vanwege het coronavirus ging de horeca op slot en de culinaire column van VenloVanbinnen ‘on hold’. Maar, zo vonden mijn culinaire collega-columnisten en ik, dat heeft lang genoeg geduurd. We kunnen voorlopig nog niet met onze potten en pannen aan de slag, maar wel weer met onze pen, zijn we van mening.
Tekst: Pieter Steenkist (Brasserie Sur Place) | Foto: Leon Vrijdag
We zitten nu in week 7 van de intelligente lockdown, wat dus betekent dat wij inmiddels ook al 7 weken (verplicht!) gesloten zijn. We zagen het destijds natuurlijk wel een beetje aankomen door de lockdowns in de omringende landen, maar toen we op die desbetreffende zondag rond 5 uur – of was het half 6 – te horen kregen dat we om 6 uur ons restaurant moesten sluiten was dat toch wel een vreemde gewaarwording.
We hadden op dat moment al twee tafels waaraan gasten zaten te eten en voor die zondagavond zaten we verder zo goed als volgereserveerd. En tja..wat doe je dan? We hebben natuurlijk gedaan wat van ons werd verwacht, met pijn in het hart uiteraard: iedereen netjes afbellen, al gaf dat wel een raar gevoel, en de aanwezige gasten laten uiteten en daarna vriendelijk verzoeken om af te rekenen en de zaak te verlaten.
En dan zit je daar op een zondagavond in je lege zaak terwijl die op dat moment vol had moeten zitten. En denk je: wat nu? Die vraag laat je even bezinken om vervolgens een soort plan de campagne voor de komende tijd op te stellen. Dat was in ons geval, maar ik heb gemerkt dat we zeker niet de enige waren, de eerste week poetsen en opruimen en de weken daarna achterstallig onderhoud en wat schilderwerk uitvoeren.
Op een gegeven moment hoor en zie je dan dat afhalen en bezorgen wel mag. Natuurlijk is die mogelijkheid ook bij ons de revue gepasseerd, maar laat ik eerlijk zijn: dat is gewoon niet mijn ding. Knap hoor, hoe bijna iedere (horeca)ondernemer probeert zijn of haar producten te slijten, op wat voor manier dan ook. Maar ik zie het voor mijzelf niet zitten.
Begrijp me niet verkeerd; ik kan de inkomsten, mits het rendabel is, natuurlijk goed gebruiken. Het zit ‘m echter meer in dat ik dan sta te werken in een lege zaak. Geen opgedekte tafels, geen gasten dus lege stoelen, geen geroezemoes, geen gelach, geen kletterend bestek, geen klinkende glazen, geen drukte achter de bar, geen bediening die druk in de weer is en dus vooral…geen gezelligheid. En daar doe ik, sorry, doen wij het voor.
Maar goed, we zijn inmiddels 6 weken verder en het einde is helaas nog niet in zicht. Wij zijn in ieder geval gezond en proberen dat zo te houden. En wie weet mogen wij, en niet alleen wij maar al onze collega’s in de horeca, u over een paar weken weer ontvangen. Het liefst zonder mondkapjes,1,5 meter-regel en weet ik wat nog meer voor beperkingen. Maar ik ben bang dat dat iets te positief geredeneerd is.
P.S. Laten we ons vooral niet gek maken en zoveel mogelijk de regels volgen, want anders zijn we met de kerst nog niet open.
