Of ik weer een column kon aanleveren? Natuurlijk. Maar ik wilde het nu eens niet over corona hebben (oeps, toch gebeurd), maar ja, waar moet je dan over schrijven? Er valt nu eenmaal weinig te beleven in deze rare tijd en ja, we zijn het zat hè, die pandemie. Het ziet er echter niet rooskleurig uit; sterker nog, we zijn er voorlopig niet vanaf.
Tekst: Pieter Steenkist (Brasserie Sur Place) | Foto: Leon Vrijdag
Oké, genoeg ‘genäöld’ over corona en alles wat we er van vinden en we moeten missen. Dus iets compleet anders, iets over namen van een horecagelegenheid. Hoe kom ik daar op, zult u zich vast afvragen. Dat zit zo: ik las laatst ergens in één of ander horecamagazine dat er in Rotterdam een nieuw junkfoodconcept geopend is met de naam: THE GAOT. En dan niet in de betekenis van de geit maar van The Greatest Of All Time. Ik vind het een prachtige naam, alleen, je moet het wel durven hè, om je restaurant zo te noemen.
Die naam bracht me terug naar de tijd dat ik het idee kreeg om voor mezelf te beginnen (inmiddels alweer zo’n 14 jaar geleden). The GOAT heb ik destijds niet overwogen, ik vind me echt niet The GAOT, verre van zelfs. Maar je moet op een gegeven moment toch een naam voor je zaak verzinnen. Ik werkte op dat moment bij het in Venlo wereldberoemde restaurant Chez Philippe. Die naam spreekt voor zich en voor de niet-Franstaligen onder ons: Bij Philippe. Ik wilde eveneens een Franse naam maar om het nu Chez Pièrre te noemen… Dat ging me iets te ver.
Nu ligt mijn zaak aan het gezellige pleintje genaamd de Kwartelenmarkt en was de vertaling van kwartel al snel gemaakt: Brasserie la Caille. Maar zeg nou eerlijk, het klinkt niet en bekt niet lekker. Vervolgens kwamen we met Au Coin op de proppen, omdat het pand op de hoek ligt. Ook dat vond ik niet lekker klinken en bovendien was er de vrees dat veel mensen het op z’n Engels uit zouden uitspreken.
Toch maar verder denken en prakkiseren… Een Franse naam die ook nog een beetje slaat op de ligging? Schoot ineens Sur Meuse door mijn hoofd, destijds een café aan de Maas in Blerick. Letterlijk vertaald betekent dat volgens Google: Op Maas. Het bracht me bij een nieuw ideetje: Sur Place. Dat betekent eigenlijk ter plaatse of op de plaats, maar ik heb daar een iets vrijere vertaling van gemaakt: aan het plein. Ja, ik weet het, Sur la Place zou dan beter zijn geweest, maar dat vond ik op de eerste plaats niet klinken en daarnaast te veel lijken op La Place.
Dus besloot ik om mijn zaak Brasserie Sur Place te noemen. En zoals ik al eerder schreef heb ik daar een eigen interpretatie aan gegeven dus: aan het plein. Of dat helemaal correct is weet ik niet, maar zelf vind ik het wel lekker klinken en ook nog eens creatief bedacht. Wat de uitspraak betreft: er zijn inderdaad mensen die het op zijn Engels uitspreken. Dat zijn vooral van die vervelende figuren die bellen om iets te verkopen, pretenderen dat m’n energierekening omlaag kan, van mening zijn dat mijn zaak beter geïsoleerd kan worden, zich druk maken over mijn pensioen of vinden dat er toch een beter kassasysteem of weet ik wat niet allemaal moet komen – u kent ze wel.
“Spreek ik met de eigenaar van brasserie Zuur Plees? Tuut, tuut, tuut…”
