Column: Jac Buchholz / Beeld: Peter Janssen
Wandelend door de Venlose binnenstad kom ik tot mijn verbazing nog met enige regelmaat grote groepen zogenaamde Duitsers tegen. Twaalf, veertien man bij elkaar, vermoedelijk allemaal voorzien van een roze bril of oogkleppen. Ze verwachten waarschijnlijk dat ze toch ergens kunnen neerstrijken voor ‘Kaffee mit Kuchen’, dat Venlo die kleine nederzetting is die tegen alle ontwikkelingen in de deuren van haar winkels gewoon geopend heeft gehouden en waar funshoppen zowaar nog kan.
Nu weet ik ook wel dat Venlo en Duitse kooptoeristen bij elkaar horen als Peppi bij Kokki, Suske bij Wiske, Asterix bij Obelix en Laurel bij Hardy. En ik begrijp best dat voor die paar winkels die nog open zijn alle klandizie is meegenomen. Maar hé, stap gewoon met twee man in je Duitse auto, koop gericht in en ga daarna weer naar huis. Het is nu eenmaal even niet anders.
Ja, er zijn mensen die zeggen dat er niets aan de hand is, het zoveelste griepje, gaat wel over. Maar als het wereldwijd een ding is, een pandemie die al een jaar duurt en niet een epidemie of endemie van een paar maanden, dan moet er toch wel iets loos zijn. Natuurlijk zou je ook kunnen stellen dat zich er tien jaar geleden geen bankencrisis heeft voorgedaan, met allemaal dat fictieve geld op fictieve rekeningen, maar zult maar een hoop poen of je huis zijn kwijtgeraakt.
Ik begrijp best dat er mensen zijn die het niet eens zijn met de genomen maatregelen. Die zijn ook nogal drastisch. Ingrijpend en beperkend. En tot nu toe, laten we eerlijk zijn, met nog niet al te veel resultaat – als dat resultaat het verjagen van het virus zou zijn. Je kunt minder doden en zieken ook als resultaat zien. Dat mensen een avondklok niet zien zitten, begrijp ik ook nog wel, hoewel ik er zelf weinig last van heb. Maar ik had liever gezien dat er veel eerder was ingegrepen op het reizen van en naar het Verenigd Koninkrijk. Ze gaven zelf de voorzet met hun Brexit, hoe makkelijk is het dan niet inkoppen als er een Britse coronavariant blijkt op te duiken.
Wat ik echter totaal niet begrijp, is wat zich de afgelopen dagen heeft afgespeeld, ook in Venlo. Rellen en terreur, anders kun je het niet noemen. Wat bereik je met stenen gooien, met het ingooien van ruiten bij ondernemers die het al zo moeilijk hebben? Niks, nada, nakkes. Wat ik evenmin begrijp is dat wanneer ik onze burgervader bij de lokale omroep zie opduiken hij niets anders kan melden dan dat er nul aanhoudingen zijn geweest. Ernstige rellen, nul aanhoudingen. Ja, daar was een verklaring voor, maar toch. En wat als ze er alsnog een paar van het bed lichten? Een boete van 95 euro?
De correctionele tik van vroeger mag niet meer, zoals zo veel niet meer mag. Maar zo’n correctionele tik – ik heb ‘m als modelkind overigens nooit gehad – zou nu wel op zijn plek zijn geweest. Op zijn Venloos ‘ein pak slaeg’. Of, als je het nog iets duidelijker wilt uitdrukken en zoals ik het tijdens mijn jeugd wel vaker hoorde: ‘die meuste ze ens duchtig op de pens houwe’. Dat vooruitzicht zou waarschijnlijk een hoop oproer schelen.
