Het begon ruim vier jaar geleden met een tekening van een deel van zijn boekenkast. Niet lang daarna was een foto van het in de oorlog verwoeste Venlose klooster Trans Cedron de inspiratiebron voor de eerste ‘housesketch’ van Albert Kiefer. Dagelijks maakt hij sindsdien een tekening van een huis. Dat leidde onlangs tot de 100.000e volger op Instagram.
Tekst: Jac Buchholz | Beeld: VenloVanbinnen
“Geef een kind een potlood en het begint te tekenen.” Bij Albert Kiefer was het niet anders. “Ja, het is een beetje een dooddoener, maar ik heb altijd getekend. Kinderen tekenen, maakt niet uit wat anderen ervan vinden. Op jonge leeftijd ben je nog onbevangen.”
Thunderbirds
Maar waar veel kinderen op een gegeven moment de potloden opzij leggen, bleef Albert tekenen. Een van zijn inspiratiebronnen: The Thunderbirds, de marionettenserie uit de jaren zestig. “Nee, die poppen boeiden me niet, hun pakken evenmin, maar wel de voertuigen en machines in die serie. Die begon ik na te tekenen.” Die voertuigen, vertelt hij, prikkelden hem zodanig dat hij op een gegeven moment een carrière als piloot ambieerde. Lachend: “Maar toen ik eenmaal de keuring in Roermond had bezocht was dat snel voorbij.”
Ruig
Zijn passie voor tekenen bleef wel bestaan. Met naast de voertuigen uit de Thunderbirds ook superhelden als inspiratiebron. Spiderman, Batman. “Je had destijds die serie op tv van Batman. Zag ik jaren later nog eens terug en toen viel me pas op hoe knullig het was gemaakt. Als kind zie je dat niet.” Zijn tekenwerk was in die tijd vooral ruig. Opbollende spieren, zwellende aderen, vervaarlijke figuren, altijd zwartwit. Zeker toen ook de muziek – rock – en getekende platenhoezen Albert gingen inspireren. “Denk aan bands als Kiss, Manowar, die werden op die hoezen ook als een soort superhelden neergezet.”
Boekenfanaat
Dus schilderde hij met verf voor bouwpakketten – een andere hobby – de hoezen van bijvoorbeeld Kiss (Destroyer) en Rainbow op zijn boekentassen. En ging hij zich steeds meer in de tekenkunst verdiepen. “Ik ben een boekenfanaat, als ik me ergens voor interesseer wil ik er ook alles over weten.” Zo dook Albert bijvoorbeeld in de werelden van Frank Frazetta en Bernie Wrightson, Amerikaanse illustratoren van fantasy en sciencefiction. Artiesten die hielpen Alberts werk naar een hoger niveau te brengen.
Detail klooster Trans Cedron
Dienstplicht
Op de havo werd steeds meer duidelijk dat zijn toekomst in de wereld van de tekenkunst zou liggen. Dat betekende een vervolgopleiding aan de Kunstacademie. “Mijn moeder, afkomstig uit het onderwijs, vond het belangrijk dat ik daar niet alleen een certificaat behaalde, maar een diploma, tekenleraar met eerstegraads bevoegdheid dus.” Kleine bijkomstigheid was dat die opleiding alleen kon worden gevolgd met minimaal een atheneumdiploma. Dus maakte Albert na de havo de overstap naar het vwo. Toen hij die had afgerond moest de gang naar de Kunstacademie echter worden uitgesteld vanwege de dienstplicht.
MTV
Maar daar kon ook worden getekend, ontdekte Albert. Sowieso ontdekte hij er allerlei indrukwekkende voertuigen en machines. En was er een stafkrantje waarvoor hij illustraties kon maken. Verder volgde hij ter voorbereiding op de Kunstacademie een cursus tekenen. De diensttijd ging voorbij, Albert ging naar de Kunstacademie die hij succesvol afrondde maar in plaats van tekenleraar te worden, ging het een andere richting uit. “Dat was eind jaren tachtig, de hoogtijdagen van MTV, de tijd van computeranimaties, clips, logo’s. Ik had kennis gemaakt met de computer en wilde daar mee aan de slag. De mogelijkheden van dat apparaat ontdekken. Nu zou je er om lachen, maar destijds ging er een wereld voor me open.”
De eerste schets
Lukraak
Daarmee verdween het tekenen naar de achtergrond en werd de computer het instrument waarmee hij aan de slag ging. Tot 2016. “Ik wilde weer tekenen, meer met mijn handen doen dan met een muis schuiven. Maar ik wist niet hoe, bleef het maar uitstellen. Tot ik met mijn vrouw Niek, die schildert, naar een winkel in Eindhoven ging. Zij had wat spullen nodig en ik wandelde door de winkel. Kocht lukraak wat stiften en schetsboeken.” Toen moest hij, zo voelde het, wel beginnen.”
Facebook
Albert haalt een schetsboek tevoorschijn, voorzien van nummer 1. Het begin van het housesketchen – Inmiddels is hij aan boekje 29 toe. De eerste tekening is echter geen huis maar een deel van een boekenkast. Niet lang daarna, begin juli 2016, was een foto van klooster Trans-Cedron bron voor een eerste huis- of architectonische tekening. “Op een gegeven moment zei Niek, zet dat op Facebook. Heb ik even over getwijfeld, maar het vervolgens wel gedaan. Voor mezelf wel een aantal regels opgesteld. Zoals dat ik iedere dag een tekening zou plaatsen.”
Vroeg en later werk
Visueel
Zo werd Albert Kiefer de housesketcher. Een paar weken nadat hij zijn tekeningen op Facebook begon te zetten, volgde Instagram. Waar hij in december 2018 de 25.000 volgers aantikte en onlangs dus de 100.000, wereldwijd. En Facebook? “Veel minder. Dat heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat Instagram als visueel medium is opgezet. Daar zijn mensen eerder op zoek naar foto’s en tekeningen.”
Bouwvallen
Gevraagd naar zijn werkwijze legt Albert uit dat hij geen ‘plein air’ tekenaar is. “Nee, dat zou te veel tijd in beslag nemen. het house sketching is een andere manier van beeld maken, naast mijn andere werk. Dus ik maak een foto van een pand en ga daar thuis mee aan de slag. Zo neem ik bijvoorbeeld ook op vakantie foto’s van huizen zodat ik weer een voorraad heb. Of zoek op internet naar gebouwen. Momenteel voel ik me heel erg aangesproken door enigszins bouwvallige panden.” Het uitwerken neemt zo’n drie kwartier in beslag, maakt hij duidelijk. En ja, ook na een lange dag met andere bezigheden wordt het schetsboek tevoorschijn gehaald voor een volgende tekening. “Dat is een van de regels, dagelijks een tekening.”
Motoren
Ja, zegt Albert, hij maakt ook werken in opdracht. En al gemaakte tekeningen zijn te koop. “Daar maak ik een hoogwaardige scan van. Ik scheur de tekeningen niet uit de boekjes, die blijven intact.” Hij heeft inmiddels al heel wat Venlose panden vereeuwigd in zijn typische housesketcher-stijl. Hoe lang gaat hij ermee door? “Tja, in Venlo raken de panden eens op, maar er zijn natuurlijk huizen genoeg op de wereld.” Toch is hij al een zijweg ingeslagen, een weg die een beetje terug naar de basis voert. “Klopt”, glimlacht hij, “Het begon ooit met die voertuigen van de Thunderbirds. Nu maak ik in de trend van de housesketcher ook tekeningen van motoren, de ridesketcher zeg maar. Voorlopig blijf ik huizen tekenen, maar op den duur zouden voertuigen zo maar een nieuwe inspiratiebron kunnen vormen.”
