Ook 2019 was weer een goed jaar voor Kwante Hippe. De in 2013 opgerichte band bracht haar tweede album uit (Noow ik wakker Bin), presenteerde deze in theater De Maaspoort, is bezig met een bijzondere tour langs diverse Limburgse huiskamers en nam recent nog een speciaal nummer op voor de binnenkort te verschijnen Venlose kerst-cd.
Tekst: Rob Buchholz | Beeld: Leon Vrijdag
Zanger en gitarist Paul Breuer glimt van trots. Samen met zijn neef Mark Naus (drums) stond hij aan de wieg van de band. “We zijn ooit samen begonnen op een familiefeest. Daar speelden we een aantal covers. Maar geloof me als ik zeg dat die uitvoeringen niet bepaald vlekkeloos werden uitgevoerd. Haha. Maar die avond vormde wel de basis voor Kwante Hippe. Mark en ik wilden graag doorgaan. Saxofonist Lukas Geelen kende ik al langer en omdat we toch het gevoel hadden echt een band te willen beginnen, werden onze plannen steeds concreter.” Trompettist Luuk Stroucken, gitarist Paul Coppen (voorheen Guus Nissen) en pianist Niels Winter volgden. Net zoals bassist Bram Rutten. “Hij heeft een opnamestudio in Blerick, Rumah Recordings, en daar namen we in 2013 onze EP Greun Graas op, “ zo vervolgt Paul zijn verhaal. “Bram zat nog niet officieel bij de band, maar bij de opnames zei hij: ik speel de baspartijen wel in. Vervolgens was het logisch dat hij lid van de band werd.”
Venloos woordenboek
Door mee te werken aan projecten zoals Venloos Blood leerde de nieuwe band snel. A propos nieuwe band. Hoe zijn jullie eigenlijk op die naam Kwante Hippe gekomen? “We hadden echt geen idee wat de bandnaam moest worden. Op zoek naar inspiratie bladerden we door het Venloos woordenboek. Daar kwam de uitdrukking Kwante Hippe voorbij. Deze vonden we dusdanig komisch en treffend dat we voor die naam hebben gekozen. Het is bovendien echt Venloos. Overigens schijnt ooit een uitbater van restaurant De Alde Merret dit als bijnaam te hebben gehad.”
Burn-out
Nadat de band in 2015 de Jo Erensprijs kreeg uitgereikt, volgde in 2016 de release van het eerste album ‘Wat as alles lök’. Een positieve titel, deze had echter geen betrekking op het leven van Paul Breuer. “Ik liep mijzelf voorbij en kreeg een burn-out. Hoe dat kan? Ik wilde mijn grenzen verleggen. De master van mijn studie kostte veel tijd, maar ook het schrijven van liedjes en de opnames van die eerste plaat. Om te ontspannen dook ik iets te vaak de stad in. De kroegen. Het nachtleven. Ik kwam niet tot rust. Het was geen ontspannen maar ontsnappen zo realiseerde ik mij later. Op veel zaken waar ik mee bezig was, zat een enorme tijdsdruk. Dat bleek allesbehalve gezond te zijn. Het was inderdaad tegenstrijdig met de titel van dat eerste album ‘Wat as alles lök?’ Daarmee wilden we eigenlijk zeggen: ‘maak je geen zorgen. Zorg dat je focus goed is. Ik heb er uiteindelijk zelf ook van geleerd.”
Diepere betekenis
Het waren levenservaringen die Breuer wel weer kon toepassen bij het schrijven van nieuwe liedjes voor het tweede album. Hoe ontstaan die liedjes bij jou? “Ik ben strenger voor mijzelf geworden. De teksten van dit tweede album hebben een diepere betekenis gekregen. Er moet een gevoel in zitten. Het moet echt zijn. Natuurlijk denk ik veel na, maar soms komen die ideeën voor teksten of melodieën ook spontaan in mij op. Die inspiratie ontstaat zelfs wel eens tijdens het fietsen. Dan spreek ik de tekst of zing de melodie in op mijn telefoon en werk het later uit. De ene is het een zin, een andere keer een enkel woord of melodie. Natuurlijk haal ik ook inspiratie uit andere artiesten. Bruce Springsteen , Cat Stevens of Warren Zevon zijn goede voorbeelden. Nee, geen kopieën van liedjes, maar ik luister hoe ze met taal omgaan of naar de emotie of opbouw van nummers. Het liedje Hoes met Vleugels is geïnspireerd door Stairway to Heaven van Led Zeppelin. Nee, het lijkt er niet op. Maar toch. Ik haal er ideeën uit.”
Opname tweede album
Als de basis staat, presenteert Breuer de ruwe versies aan de rest van de band. “Paul zorgt voor de basisstructuur en akkoorden in de liedjes; daar kunnen wij weer op voortborduren,” zo laat Mark Naus weten. Soms valt het kwartje bij ons niet, een andere keer werken wij het verder uit, maar we kunnen ook direct enthousiast zijn. Ik denk dat de liedjes van dit tweede album beter zijn uitgewerkt. Er zijn meer passages in verwerkt. Het allemaal valt beter in elkaar. We konden voor de opnames gelukkig weer terecht bij Rumah Recordings in Blerick. Dat geeft toch een soort van thuisgevoel.” Het meest lastige voor de bandleden was uiteindelijk de keuze. Welke liedjes komen op de plaat? Welke vallen af? Naus: “Het moest vooral een geheel worden. En ja er zijn een paar ijzersterke nummers afgevallen omdat ze niet in het geheel pasten. Maar daar gaan we in de toekomst misschien nog wel iets mee doen.”
Bijzondere gelegenheden
De missie van Kwante Hippe lijkt geslaagd. De bandleden horen steeds vaker terug dat mensen iets van zichzelf in de liedjes herkennen. “Onze liedjes worden tijdens heel speciale gelegenheden en bij bijzondere gebeurtenissen gebruikt,” zo vertelt Paul Breuer trots. “Teksten komen voorbij op geboortekaartjes, maar ook bij crematies. Dat raakt ons ook als we dat horen. Het is toch heel bijzonder om te ervaren dat je mensen kunt raken.”
Alzheimer
Tijdens de tour langs Limburgse huiskamers komen juist die verhalen achter de liedjes aan bod. “We willen graag ons verhaal vertellen. Mijn teksten zijn soms heel persoonlijk. Huiskamers zijn daarvoor ideaal. Net zoals de optredens tijdens De Nacht van het Limburgs Leed in De Puddingfabriek. Bij alle drie de optredens stonden mensen muisstil te luisteren. Prachtig. De emotie was voelbaar, maar soms ook zichtbaar.” Breuer schreef voor het nieuwe album onder andere een liedje over Alzheimer; een ziekte waar zijn opa aan leed. “Ik heb ervaren hoe het is om jezelf kwijt te raken. Het was pijnlijk om dat bij mijn opa te zien. Maar het blijven mensen met gevoelens. Daarom besloot ik bij een bezoek aan De Beerendonck mijn gitaar mee te nemen en speelde voor de bewoners het liedje Venlo Stedje. De stemming ter plekke was absoluut niet positief. En wat denk je dat er gebeurde? Iedereen zong mee en was niet meer bezig met zijn haar of ziekte. Zelfs mijn opa zong mee. Dat was een emotioneel moment, maar tevens zo mooi. De mensen waren dankzij dat liedje even niet met hun verdriet bezig. Dat was het bewijs van de kracht van muziek: er blijft altijd iets over wat deze mensen raakt. Voor anderen zijn de betekenis van die liedjes weer heel herkenbaar.”
Behalve de tour langs Limburgse huiskamers is Kwante Hippe dus ook te horen op de Venlose kerst-cd Kersmis in Venlo die op 13 december in Grenswerk gepresenteerd wordt. “Het liedje hebben we van de zomer al geschreven, maar dat vormde geen enkel probleem. Als mens zijn we altijd bezig met verlangen. Aan het einde van de zomer kijken we uit naar de gezellige wintertijd. En tegen het einde van de winter verheugen we ons weer op het mooie voorjaar en een lange zomer. Ook in dat liedje hebben we een verhaal verwerkt. We zijn trots dat we aan projecten als deze mogen meewerken. Natuurlijk hebben we nog meer wensen, maar genieten nu van het succes van de tweede plaat en de huiskamertour. Daarna is het tijd voor nieuwe uitdagingen. Want die zijn er zeker nog voldoende.”
