Op diverse plekken in de Noord-Limburgse natuur vindt in september een bijzondere dansvoorstelling plaats. Op 5 en 6 september is natuurgebied Groote Heide in Venlo decor voor ‘De waeg nao hoès’, zoals de voorstelling heet. Die is bedacht door danseres en choreografe Sarah Soethoudt uit Arcen. Ze krijgt ondersteuning van het Venlose vocalistentrio WANDER.
Tekst: Jac Buchholz | Beeld: VenloVanbinnen
Even bijkomen, zittend in het gras van Sportpark de Hondskamp in Arcen, na de eerste repetitie. Sarah Soethoudt en Babs van Bree (van vocalistentrio WANDER) vertellen over de totstandkoming van dansvoorstelling ‘De waeg nao hoès’. Die voor Sarah ook in een ander opzicht thuiskomen betekent. “Ik dans al zo lang ik me kan herinneren. Heb de Vooropleiding Dans van ArtEZ op het Valuas College gedaan en vervolgens de opleiding moderne dans aan de Hogeschool voor de Kunsten in Amsterdam.”
Thuisbasis
Daar woonde ze ook een aantal jaren, is er onder meer lid van dansensemble CHRONOS. Maar de thuisbasis lonkte, dus besloot ze zich ook weer deels op Noord-Limburg te focussen. Trad vorig jaar onder meer op tijdens de ‘Kersnacht’ in Grenswerk. “Daar hebben we elkaar leren kennen”, vertelt Babs van Bree. “Wij vormen met WANDER een vocalistentrio dat eigen nummers zingt of bestaande nummers bewerkt en arrangeert. Tijdens de voorbereiding op de ‘Kersnacht’ vroegen we Sarah dans toe te voegen aan onze muziek. We hebben haar enkele stukken voorgelegd, een keer gerepeteerd en vervolgens samen een optreden verzorgd.”
Herontdekt
En toen kwam corona en lag onder meer de culturele sector plat. Dus ook nauwelijks werk voor Sarah en Babs. Ja, geven ze aan, digitaal werd er wat gedaan, maar dat leverde minder voldoening en al helemaal geen inkomsten op. Sarah: “In de afgelopen periode hebben we volgens mij met z’n allen de natuur herontdekt. Elkaar opzoeken, met meerdere mensen binnen bij elkaar zitten kon niet, dus gingen we wandelen, fietsen. Ja, ik ook. Zo kwam ik op het idee van de dansvoorstelling. Binnen zijn er beperkingen, buiten kan meer. Waarom dan geen dansvoorstelling in de natuur, de plek waar we rust vinden, waar we vandaan komen.”
Inspiratie
Vanuit die gedachte ontstond ook de titel ‘De waeg nao hoès’, legt ze uit. Ze benaderde diverse dansscholen in de regio en formeerde zo een eenmalige dansgroep. De leden van die groep zijn haar inspiratiebron. “Tijdens de eerste repetitie heb ik ze gevraagd hun gevoelens over de weg naar huis op papier te zetten. Daar ben ik mee aan de slag gegaan en heb ik als choreografe getransformeerd naar een dans.” De repetities vinden deze week plaats, op Sportpark de Hondskamp. Krijgt ze ook tijdens de repetities nog input van de dansers? “Jazeker. Het zijn hun gevoelens. Dus ze mogen aangeven wat ze liever anders zien. Het is ook geen volledig vastgelegde dans; er is ruimte voor improvisatie.”
Stilte
Een dansvoorstelling in drie delen dus. Tijdens twee van de drie delen verzorgt WANDER de muzikale omlijsting. Babs van Bree: “Dat doen we op verzoek van Sarah met bestaande stukken die we een eigen bewerking geven. Het zijn de nummers Lippy Kids van Elbow en In het gras van Eefje de Visser.” Volgens de twee dames nummers over thuiskomen en de zorgeloosheid van de jeugd. Twee nummers, voor een dans in drie delen? Sarah lacht en knikt. “Er is ook een deel zonder muziek. Stilte is eveneens onderdeel van de natuur.”
Zichzelf
De dansvoorstelling is gemaakt vanuit het perspectief van de jeugdige leden van de groep die het werk uitvoert. Toch is tijdens het gesprek goed te merken dat Sarah er ook iets van zichzelf in heeft gelegd. “Klopt, na een aantal jaren in Amsterdam te hebben gewoond en gewerkt, kreeg ik het nadrukkelijke gevoel om ook weer aan de slag te gaan in de omgeving waar ik vandaan kom, waar familie en vrienden wonen. Dat voelde en voelt goed. Ja, als thuiskomen.”
Omgeving
Tot slot, behalve op de Groote Heide in Venlo vindt de dansvoorstelling ook plaats in de natuur van Velden (13 september en Venray (27 september). Heel verschillende omgevingen, bevestigt Sarah. “Dus ik raad mensen aan om niet één maar meerdere voorstellingen te bezoeken. Vanwege de steeds andere omgeving. En in de hoop dat we er samen een thuisgevoel kunnen creëren.”
