Tot drie keer toe slaagde Jeanette Kops er in om zwanger te worden van een kindje, maar even zo vaak ging het mis en eindigde haar droom in een nachtmerrie. Toch gaat de inmiddels 35-jarige Venlose voor een vierde poging. Deze keer echter met behulp van een donor en een vruchtbaarheidskliniek. Want door alle tegenslag strandde ook nog eens haar relatie en koos ze er bewust voor om een aantal jaren in therapie te gaan. Een leerzame periode waarin ze zichzelf opnieuw moest uitvinden.
Tekst: Rob Buchholz | Beeld: collectie Jeanette Kops
“Je kunt wel bij de pakken neer gaan zitten, maar daar heeft niemand iets aan. Ik ben een sterke, nuchtere vrouw en wil mijn leven leven. Daar hoort voor mij het geluk van een kindje bij. Ja, ook zonder vaste partner. En dankzij hulp van mijn lieve vrienden is er een crowdfundactie opgezet en hoop ik het traject met een donor succesvol aan te gaan. Samen staan we sterk en ik ben iedereen super dankbaar die mij steunt. Ik voel mij gevleid en sterker dan ooit.”
Eerste twee zwangerschappen
Waardoor kon het drie keer misgaan? Terug naar 2014. De eerste zwangerschap. Na 17 weken overleed haar eerste kindje (een jongetje) op Hemelvaartsdag. Jeanette werd na de miskraam vanzelfsprekend goed onderzocht, maar ze kreeg te horen dat een vroeggeboorte altijd kon gebeuren. De oorzaak zou een bloeding zijn. “Het was mijn eerste zwangerschap en je hebt geen idee wat je overkomt. Wat moest ik voelen? Wat gebeurde er in mijn lichaam? Gelukkig telde ik alweer snel aan en begon aan mijn tweede zwangerschap. Door toeval moest ik voor onderzoek naar het ziekenhuis in Maastricht en daar vreesden ze al snel dat er opnieuw iets niet goed zat. Even werd gedacht aan een kindje met het downsyndroom, maar dat bleek niet het geval. Toch bleef ik in dat ziekenhuis onder controle. Na ongeveer twintig weken ging het toch weer mis. Er is autopsie op het kindje verricht, maar een echte oorzaak werd in eerste instantie niet gevonden.”
Uitgescheurde cerclage
En weer koos Jeanette er voor om door te gaan en telde voor een derde keer aan. Nader onderzoek wees uit dat het probleem zat in haar baarmoeder. Die kon het gewicht niet dragen. “Daarom besloten ze bij die derde zwangerschap na twaalf weken een cerclage (rubber bandje om de baarmoedermond) te plaatsen. Het mocht niet baten. Na 25 weken was ik in het ziekenhuis voor een controle en bleek de cerclage te zijn uitgescheurd waardoor de bevalling wederom te vroeg plaatsvond en ook het derde kindje niet levend geboren werd. Dat was eind 2015. Helaas betekende al die ellende en het verdriet over die drie vroeggeboorten ook het einde van mijn relatie. Iedereen verwerkt zijn of haar verdriet anders. Dat geldt eveneens voor mijn voormalige partner. Ik koos er uiteindelijk voor om aan mijzelf te gaan werken en alles goed te verwerken.”
MDR therapie
Hoewel ze zich tijdens en na drie miskramen sterk hield, kwam na verloop van tijd toch de onvermijdelijke klap. Jeanette ging maar door. Bijna al haar vriendinnen werden zwanger en trouw bezocht ze alle babyshowers. “Soms met tranen in mijn ogen. Het deed veel pijn, maar ik wilde sterk zijn. Maar het trauma van drie vroeggeboorten en een verbroken relatie bleef in mij ronddwalen. Vroeg of laat kom je dan toch jezelf tegen.” Tot einde 2022 volgde Jeanette een EMDR-therapie. Om alles een plek te geven. “Ik leed aan PTSS (posttraumatische stressstoornis) en volgde wekelijks gesprekken. In de afgelopen jaren heb ik mijzelf opnieuw moeten uitvinden. Dat was een bewuste keuze. Ik ging op reis en deed precies wat ik wilde. Eind 2022 hebben we deze therapie afgerond en sindsdien voel ik me echt supergoed. In de afgelopen jaren heb ik zoveel overwonnen. Als vrouw ben ik hier duidelijk sterker uitgekomen. Natuurlijk dankzij steun van mijn fantastische familie en vrienden.”
Crowdfundactie
Nu is ze klaar voor een nieuwe toekomst. Zonder partner maar met een duidelijk doel voor ogen: een nieuwe zwangerschap. En dat moet gebeuren met behulp van een donor bij een vruchtbaarheidskliniek. Hoe ziet zo’n traject er uit? “In Nederland is een lange wachtlijst, daarom kies ik voor de Deense spermabank Denmark. Zij versturen het naar mijn vruchtbaarheidskliniek Nij Geertgen. Ik bepaal zelf de donor. De mannen hebben een boodschap ingesproken waarin ze over zichzelf vertellen. Tevens krijg ik babyfoto’s van hun te zien, maar ook van latere leeftijd. Deze maand staat de eerste afspraak gepland.” Bij haar keuze voor de juiste donor wil Jeanette uiterst secuur te werk gaan. Waarschijnlijk neemt het proces maanden in beslag. “Het kost bovendien best veel geld. Omdat ik alleenstaand ben, is dat lastig. Maar dankzij de crowdfundactie die mijn vrienden hebben opgezet hopen we voldoende geld op te halen om dit kostbare vruchtbaarheidstraject te kunnen betalen. Zelf ben ik niet de persoon die een dergelijke actie zou opzetten, maar zij hebben het voor mij gedaan. En ik ben er echt blij mee. Het zou fantastisch zijn als we de 5.000 euro bij elkaar kunnen verzamelen. Elke bijdrage is welkom. Dan kan mijn droom alsnog uitkomen.”
Nieuwe periode vol spanning en stress
Resteert natuurlijk de vraag waarom ze verwacht dat ze deze vierde keer wel een succesvolle bevalling mag ervaren. “In Maastricht adviseerden ze om na twaalf weken een abdominale cerclage via de buik te doen. Daarbij wordt mijn buikwand dichtgemaakt zodat het kindje er niet eerder uit kan en dus tot de negende maand in de buik blijft. Ja, ik ben mij er van bewust dat dit een intensieve periode vol spanning en stress zal zijn, maar de begeleiding vanuit Maastricht is optimaal. Aan het einde van de zwangerschap moet het kindje dan met behulp van een keizersnede gezond en wel op de wereld komen. Daar heb ik echt alle vertrouwen in.”
Niet zielig
Jeanette benadrukt dat ze door het vertellen van dit persoonlijke verhaal vooral niet zielig gevonden wil worden. “Als mensen mij zo gaan beoordelen, vind ik dat moeilijk en het is ook niet mijn bedoeling. Ja, ik heb drie kinderen verloren, maar voel mij sterk en wil er vol voor gaan. Wat ik wel wil bereiken is duidelijk maken dat een normale zwangerschap niet voor iedereen een vanzelfsprekendheid is. Iedere vrouw verdient het om een gezond kind op de wereld te zetten. De zwangerschap en de geboorte vormen samen een prachtige onvergetelijke tijd. Dat gun je iedereen. Maar er zijn veel meer vrouwen waarbij een zwangerschap of het krijgen van kinderen om meerdere redenen problematisch verloopt. De een telt niet aan, weer een ander krijgt een miskraam of vroeggeboorte. Daar staan veel mensen niet bij stil. Nee, het is niet zomaar vroeggeboorte. Het is zoveel meer. Je verliest een kind dat uit liefde verwekt is. Ook mannen hebben het daar moeilijk mee. Dat probleem verdient aandacht. Ik hoop mensen daar bewust van te maken. En tegen vrouwen waarbij het misgaat, wil ik zeggen: schaam je niet. Het is niet jouw schuld. Er zijn tegenwoordig veel mogelijkheden om wel een kindje te krijgen. Het is echter niet altijd eenvoudig.”
Donaties voor de behandeling in de vruchtbaarheidskliniek zijn mogelijk via deze doneeractie: Klik op deze link.
