De tijdens zijn leven al opgerichte Stichting Pater Schlooz zet het werk voort van de uit Venlo afkomstige missionaris Frans Schlooz: het ondersteunen van kleinschalige ontwikkelingsprojecten in India. Voormalig hockey-international Geert van Eijk is bestuurslid. Hij ontmoette de missionaris in de jaren zeventig, een ontmoeting die grote indruk op hem maakte. Een van zijn inspanningen is erop gericht de stichting in Noord-Limburg weer wat nadrukkelijker op de kaart te zetten.
Tekst: Jac Buchholz | Beeld: Stichting Pater Schlooz
‘Een gewone jongen in een gewoon gezin’, dat schrijft Albert Lamberts, in een in 2013 verschenen herdenkingsboek, over de geboorte van Frans Schlooz. Dat was op 23 mei 1912; zijn wieg stond in een woning aan de Venlose Peperstraat. Bij zijn overlijden, in maart 1998, was hij op een bepaalde manier niet meer zo gewoon. Vanaf 1935 wijdde hij als missionaris, in dienst van de Congregatie van de Salesianen van Don Bosco, zijn leven aan het ondersteunen van de straatarme krottenwijkbewoners in diverse plaatsen in het zuiden van India. Vooral melaatsen konden op zijn aandacht rekenen.
Inspirerend
Hij was initiatiefnemer van veel sociale en medische projecten. Zo richtte hij scholen en tehuizen voor wees- en zwerfkinderen op. Tevens zorgde hij voor een veilig onderkomen waar melaatsen terecht konden en verzorging kregen. Daarnaast zette hij toen al een systeem van microfinanciering op. Geert van Eijk ontmoette pater Schlooz in 1977 in India, waar het Nederlands hockeyelftal zich voorbereidde op het wereldkampioenschap dat in 1978 in Argentinië zou plaatsvinden. “Die ontmoeting is me altijd bijgebleven, een inspirerende man.”
Nachtelijk geklop
Hij vertelt dan over de bijzondere wijze waarop die ontmoeting tot stand kwam. “De broer van Pater Schlooz had vernomen dat wij naar India gingen. Hij belde mij op met de vraag of ik een medische encyclopedie en een cassetterecorder kon meenemen naar Madras, waar zijn broer missionaris was.” Die kwam, zegt Van Eijk, de spullen op een onorthodox tijdstip ophalen. “Midden in de nacht werd er op de deur van mijn hotelkamer geklopt. Onze aanvoerder. Er was iemand voor mij. Lazer op, riep ik. Het was bloedwarm en de volgende dag moesten we een wedstrijd spelen voor 60.000 toeschouwers. Even later weer geklop, iemand wilde me echt dringend spreken. Uiteindelijk ben ik maar opgestaan en keek ik bij aankomst in de dinerzaal tegen de grijze baard van pater Schlooz aan. Waar de medische encyclopedie en cassetterecorder was? Die heb ik hem diezelfde nacht nog overhandigd.” Bovendien regelde Van Eijk dat de hockeyers alles wat ze te veel hadden verzamelden zodat ze die spullen ook aan Schlooz konden meegeven.
Mosselen
Het was pater Schlooz ten voeten uit, merkt Van Eijk op. “Hij ging als een eeuwige bedelaar de wereld rond om geld voor zijn armen-projecten binnen te halen. Was ook heel creatief, wist met weinig veel te bereiken met als doel kanslozen kansrijk te maken.” In de loop der jaren heeft de familie Schlooz veel India-markten georganiseerd van producten die Pater Schlooz naar Venlo verscheepte. Ook Van Eijk ging onderdeel van het netwerk van de pater uitmaken. Hij heeft in en rondom Venlo mede heel veel activiteiten georganiseerd om geld voor hem op te halen. Evenementen met carnavalsverenigingen als de Wien en Boete de Paort, een wielerzesdaagse, met VHC de ‘Guiness book of records’-wedstrijden, de boekenbeurs heeft een keer de opbrengst aan de projecten van de pater gedoneerd, en noem maar op. De enkele keer dat Schlooz naar Venlo kwam, ging hij ook bij Van Eijk op bezoek. “Dan hadden we een goed gesprek en aten mosselen”, lacht hij.
50 jaar stichting
Om de projecten van pater Schlooz financieel te kunnen ondersteunen werd in 1959 een speciaal fonds opgericht, in 1970, dit jaar dus vijftig jaar geleden, kwam er de Stichting Pater Schlooz. Geert van Eijk en Pieter Simons zijn daar tegenwoordig bestuurslid van. In die hoedanigheid zetten zij zich samen met anderen in om de stichting in Noord-Limburg weer nadrukkelijker op de kaart te krijgen. “De stichting is tegenwoordig gevestigd in Maastricht, in Venlo zetelt een comité. Door bestuurswisselingen en dergelijke was de Stichting Pater Schlooz in Noord-Limburg wat uit de aandacht verdwenen. Een jaar of drie geleden hebben we als Venloos comité besloten daar iets aan te doen. We willen weer nadrukkelijker de samenwerking zoeken met serviceclubs en andere partijen in de regio bij het werven van gelden voor de projecten in India. Toen we begonnen hadden we 0 vrienden in groot Venlo, inmiddels zijn dat er 18. Maar dat aantal moet groeien. En dat kan ook.” Hij vertelt dat de stichting er op toeziet dat het geld goed wordt besteed. Van iedere euro gaat minimaal 99 cent naar de projecten. “We werken met vrijwilligers en bijvoorbeeld reizen naar India, om te kijken hoe de toegekende gelden aan de projecten worden besteed, worden uit eigen zak betaald.”
Extreme armoede
Van Eijk denkt dat als mensen horen over wat het werk van de charismatische pater Schlooz, ereburger van de gemeente Venlo, zoal betekent voor de allerarmsten in India, de belangstelling voor de stichting en de bereidheid tot samenwerking verder zal toenemen. “Ondanks dat de Indiase economie groeit en het land geen ontwikkelingsland meer is, is er nog veel extreme armoede. Tamil Nadu is de armste provincie van India. Er is nog veel te doen en in de geest van pater Schlooz blijven we zijn werk dan ook voortzetten.”
