Het seizoen 1978/1979 behoort tot de meest spraakmakende voetbaljaargangen uit de historie van VVV-Venlo. Slechts vier overwinningen (die toen nog twee punten opleverden) en vijf keer een gelijkspel zorgden dat de Venlonaren met veertien schamele punten roemloos degradeerden. Een gesprek met Frans Nijssen, Ger van Rosmalen en Albert van der Weide over een enorme hoeveelheid oefenpotjes, nog veel meer looptrainingen, Dick Advocaat, een Oostenrijks internationaal, conflicten met trainer Hans Croon en doping.
Tekst: Rob Buchholz | Beeld: archief VVV-Venlo en VenloVanbinnen
Het was tevens het seizoen van het historische rood-witte shirt dat de club recentelijk als retro-tenue op de markt bracht. Maar het was natuurlijk vooral het jaar van trainer Hans Croon. De man die in 1976 met Anderlecht nog de Europa Cup II had gewonnen. “Poeh, nu hebben ze wat binnengehaald. Het leek mij een hele grote mijnheer,” aldus Frans Nijssen die in dat seizoen tot de jonkies binnen de selectie hoorde. Maar binnen die spelersgroep was echter niemand op de hoogte van de komst van Croon, die de ondankbare taak had om succestrainer Rob Baan (promotie in 1976 plus twee maal handhaving in de eredivisie) op te volgen. Albert van der Weide lijkt nog steeds vol verbazing als hij aan de introductie van Croon terugdenkt. “Ik zat als één van de routiniers in de spelersraad, maar wij wisten van niks. Echt niemand. Uit het niets werd hij aan ons voorgesteld. Dat was al een valse start.”
Historisch doelpunt
FC VVV (zoals toen de naam van de club was) had zich in het voorjaar van 1978 tijdens een spectaculaire wedstrijd tegen Feyenoord (4-3 winst) verzekerd van nog een jaar eredivisievoetbal. Ruim 20.000 toeschouwers zagen in De Koel hoe onder andere Frans Nijssen een historisch doelpunt maakte. “Iedereen was door het dolle. Supporters kwamen het veld op. Het was één groot feest,” aldus Nijssen. “Maar dat feestje was van korte duur. Omdat we de volgende dag weer moesten trainen, ging iedereen direct na de wedstrijd alweer naar huis. Pas later realiseerde ik mij: van dat historische moment hadden we veel meer moeten genieten.”
Spurs en Paris Saint Germain
Een nieuw jaar eredivisie. De ervaren trainer Hans Croon kwam en als voorbereiding op het nieuwe seizoen speelde VVV in eigen stadion onder andere twee oefenwedstrijden tegen internationaal gerenommeerde clubs: Tottenham Hotspur (1-0 winst) en Paris Saint Germain (1-2 nederlaag). Met name de komst van de Britten zorgde voor een goed gevulde Koel. Bij de Spurs stonden bekende namen als Glenn Hoddle en Osvaldo Ardiles onder contract. De Argentijn imponeerde twee maanden eerder nog de tijdens de WK-finale Argentinië-Nederland. Maar het waren dus oefenduels. Die twee vriendschappelijke potjes zorgen bij de spelers van toen nog steeds voor mooie herinneringen, maar het woord oefenwedstrijd kreeg tijdens dat seizoen een negatieve bijsmaak. “Hou me er over op” zo laat Ger van Rosmalen met een wegwerpgebaar weten. “Oefenwedstrijden, looptrainingen, oefenwedstrijden, looptrainingen. We deden niets anders, ook toen de competitie eenmaal begonnen was. Natuurlijk, over de doden niets dan goeds, maar in die maanden werden we gek van die Croon.”
Looptraining en oefenpotjes
Rossie overdrijft niet. De club speelde tijdens die voetbaljaargang 32 oefenpotjes. “Croon wist altijd wel weer een tegenstander uit Duitsland of België te vinden om tegen te oefenen. Er kwam geen eind aan.” Van der Weide knikt en zegt aanvullend: “En vergeet die oneindige looptrainingen niet. Direct vanaf het eerste moment. Vijftien rondjes om twee velden op het terrein van VOS. En net zo makkelijk gaf Croon een duurloop. Ja, bijna dagelijks. De hoop dat hij een ervaren toptrainer was, raakten we snel kwijt. Natuurlijk had hij het bij Anderlecht goed gedaan, maar bij NEC was het echter duidelijk minder gegaan. Dat zat hem dwars. Hij moest en zou succes hebben met VVV. De angst om te falen werd zijn grootste vijand. In de ochtend een marathontraining en ‘s avonds een oefenwedstrijd ergens in België of Duitsland. En dat tussen twee competitieduels door; dat was te veel van het goede. En vergeet niet: de selectie bestond toen nog grotendeels uit semiprofs. Veel spelers werkten dagelijks nog een paar uur voor een baas. Daar had hij geen oog voor. Hij wilde ons fysiek ijzersterk maken, maar Croon bereikte juist het tegenovergestelde. Soms gaf hij toestemming om een avondje te stappen, maar dan regelde hij de volgende ochtend juist weer een loodzware looptraining. Ja, dat deed hij bewust. Haha. Wie bij de coopertest niet binnen de gestelde limiet van 12 minuten 3200 meter had afgelegd, moest deze conditieoefening een week later opnieuw doen. Bij Croon draaide alles om herhalen, herhalen en nog eens herhalen. Bijvoorbeeld honderd keer tegen een bal koppen en meer van die oefeningen. Volgens mij vergat Croon dat voetbal juist een intervalsport is.”
Conflicten
Nijssen bevestigt het verhaal van zijn collega’s: “Hij zocht in alles de grens op. Dat ging al snel tegen hem werken.” Van Rosmalen zegt aanvullend: “Hij probeerde sommige spelers te imponeren. Onze linksbuiten Henk Janssen was echt een talent. Tegen hem zei Croon: Henk, ga nu naar de bank, leen een paar ton en koop een prachtig huis. Jij hebt talent en gaat bakken met geld verdienen. Gelukkig liet Henk zich niet gek maken.” Volgens Van der Weide werd het opzoeken van conflicten fataal voor Hans Croon. “Dat intimideren flikte hij bij bepaalde spelers. Als Mikan Jovanovic volgens hem niet goed genoeg zijn best deed, riep hij tierend:’Je paspoort klopt niet. Volgens mij ben jij al 40 jaar.’ Ook pakte hij de jonkies hard aan. In onze selectie was Cees van den Boogaart een nieuweling. Hij kwam over uit de jeugd van PSV en één van de grootste talenten die ooit bij VVV heeft rondgelopen. Maar een onzekere jongen, zeker in wedstrijden. Tijdens één van die vele oefenpotjes schold Croon hem helemaal verrot. Die man had bijna het schuim op zijn bek staan. Niet normaal. Cees heeft drie wedstrijden voor VVV gespeeld en is daarna gestopt met betaald voetbal. Zo jammer, maar hij had er geen zin meer in. Hoe vaker wij verloren, hoe gekker de beslissingen en het gedrag van Croon werden. Soms werd hij cynisch, ja zelfs gemeen. Dan ging hij zo te keer tegen een jonge speler dat ik voor hem ging staan en zei: zo, en pak nu mij maar. Ik laat je wel alle hoeken van de kleedkamer zien. ”
Dick Advocaat
Ondanks de teleurstellende resultaten en conflicten bleef er toch voldoende tijd over voor ontspanning. Van der Weide begint te lachen tijdens het ophalen van diverse anekdotes.”Tijdens het zoveelste trainingskamp speelden we een tafelvoetbaltoernooi. Ik stond in de finale en de rest van het team kon gokken op de winnaar. Dick Advocaat was heilig overtuigd van mijn kwaliteiten en zette 200 gulden in. Helaas, ik verloor. ‘Kut Van der Weide,’zo vloekte Dick. Hij was pislink op mij. Ja Dick. Die was in de voorbereiding op het seizoen er trouwens niet bij. Speelde hij plotseling een paar maanden voor Chicago Sting. Net voor de start van de competitie keerde hij weer terug. Zeker een toffe gast in de groep die Dick. Maar mee op stap met teamgenoten deed hij niet. Het was meer een einzelgänger. Maar ook toen al bloedfanatiek.”
Doping
De conflicten leiden tot spanningen in de groep en vanzelfsprekend tot slechte resultaten. De eerste twee thuisduels tegen FC Den Haag en Haarlem werden nog wel gewonnen (tweemaal 1-0), maar vervolgens liep de ploeg tegen de ene na de andere nederlaag op. Met de uitwedstrijd bij AZ (8-1) en thuisduel tegen PSV (0-5) als meest negatieve uitschieters. VVV belandde in een neerwaartse spiraal. Croon had geen grip meer op de groep en een paar weken voor de winterstop deed hij een ultieme poging om tot betere resultaten te komen: pilletjes. Niet alle spelers werden daarbij betrokken. Een van hen was Frans Nijssen. “We moesten ons melden bij Hotel Wilhelmina en een aantal jongens moest zich melden op een kamertje. Daar zat Croon met een mijnheer uit België. Die bood mij de pillen aan. Volgens Croon waren ze onschuldig en ik vertrouwde op zijn uitleg. Iets over sneller herstellen en meer fysieke kracht. Al snel kwam ik er achter dat er iets niet helemaal lekker zat met die pillen. Het waren tabletjes in allerlei kleuren. Net smarties. Ja, gewoon doping dus. Zo bleek later. Na twee dagen ging ik van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat als een trein. Voor mij een rare gewaarwording want ik was alles behalve een ochtendmens. Ik heb die pillen dan ook snel in de wc gegooid en doorgespoeld. Nee, ik sprak er niet met andere spelers over. Want we wisten niet van elkaar wie de tabletten nog meer had gekregen.”
Duracell-batterij
Ger van Rosmalen wist in ieder geval van niets. “Nee, ik hoorde dat verhaal pas jaren later. Waarschijnlijk dacht Croon: die Van Rosmalen is toch al zo gek als een deur. Die hoef ik niets te geven. Ik kan me wel herinneren dat we tegen MVV speelden en één van onze spelers negentig minuten lang als een Duracell-batterij over het veld raasde. Later begreep ik pas wat er met hem aan de hand was.” Volgens Albert van der Weide is het verhaal later groter gemaakt dan in het werkelijkheid was. “Het is slechts één keer gebeurd en had voor een paar dagen gevolgen. Meer niet. Maar juist omdat het nooit besproken was, ging iedereen gissen en ontstonden de gekste verhalen. Nee, goed was het niet, maar het bleef gelukkig bij die ene keer.”
Eddy Krieger
Nog voor Croon eind februari werd ontslagen, toverde hij plotseling Oostenrijks international Eddy Krieger uit de hoge hoed. Van Rosmalen: “Hij liet regelmatig buitenlandse spelers meetrainen of spelen tijdens een oefenwedstrijd. Op een avond kwam Croon binnen met een klein mannetje, weggedoken in een lange leren jas. Een bijna maffia-achtige setting. Dat was dus Krieger, afkomstig van Club Brugge waarmee hij een paar keer landskampioen was geworden en in de finale van de Europa Cup I had gestaan. Tevens had hij op het WK van 1978 gespeeld. Een hele aardige vent die inderdaad prima kon voetballen, maar hij was vaak geblesseerd en slaagde er dus ook niet in om het tij te keren. Volgens de statistieken heeft hij acht of negen wedstrijden voor de club gespeeld. Ik kan ze me alleen niet meer herinneren.” Wat Rossie nog wel weet, is een weergaloos doelpunt van de Oostenrijker die afgelopen december op 73-jarige leeftijd overleed. “Van een meter of dertig. Prachtige goal. Die werd echter alleen om onduidelijke reden afgekeurd. Ja, alles zat tegen tijdens dat seizoen.”
Na het ontslag van Croon werd een jonge Sef Vergoossen aangewezen als opvolger. Het was te laat. Ondanks een kleine opleving in april met twee overwinningen sloeg het noodlot toe. Na drie seizoenen in de eredivisie moest de Venlose club weer een stapje terugdoen naar de eerste divisie. Toch zijn de herinneringen volgens de ex-spelers positief. “We hadden ook succes gekend en de sfeer bleef onderling goed. Met diverse spelers hebben we nog steeds contact. Misschien maak je niet veel vrienden in de voetballerij, maar wij drie treffen elkaar nog steeds bij de thuiswedstrijden van VVV.” Hans Croon trainde na zijn ontslag in Venlo nog een paar clubs in Belgie, maar overleed in 1985 aan de gevolgen van een auto-ongeluk. “Eigenlijk was het een trieste man,” zo zegt Van der Weide tot besluit. “Hij kon het succes niet meer vinden en sloot zich onder andere aan bij de Bhagwan, een spirituele beweging. Na zijn vertrek bij VVV werd hij daarin nog fanatieker. Ja, het was een kleurrijk figuur en het spirituele maakte hem gelukkig. Maar helaas nam hij bij VVV te veel verkeerde beslissingen. Alles in de drang om weer succesvol te zijn.”
