Het nieuwste boek van Paul Seelen zal bij veel Venlonaren komende decembermaand weer bovenaan het verlanglijstje prijken. In ‘Bij de haven was altijd wat loos en andere Venlose verhalen’ presenteert de publicist/journalist een reeks verhalen uit de periode 1850 tot medio jaren 80 van de vorige eeuw. Waargebeurde verhalen die voor het merendeel nooit de krant haalden en in de vergetelheid zouden raken als Seelen ze niet had opgetekend.
Tekst: Rob Buchholz | Beeld: Peter Janssen
Al meer dan 50 boeken heeft hij over de geschiedenis van zijn stad geschreven. Een indrukwekkende reeks. Waar is deze keer de inspiratie vandaan gekomen? Seelen: “In 2007 publiceerde ik mijn eersteling, ‘Vertel nog eens: 50 Vermakelijke Venlose Verhalen’. Korte vertelsels over het dagelijks leven van Venlose mensen van vroeger. Sindsdien ben ik losse verhalen blijven opschrijven en bewaren. Honderden gesprekken heb ik door de jaren heen gevoerd. De oogst was vaak verrassend. Omdat het geheugen feilbaar is, heb ik wat ik hoorde wel zoveel mogelijk aan de hand van literatuur en bronnen gecontroleerd.”
Magische armen
Anders dan de titel bij vluchtige lezing wellicht doet vermoeden, beschrijft Seelen in zijn nieuwste boek niet alleen gebeurtenissen die zich afspelen rond de Venlose haven. De insteek is zeer divers. Het gaat in totaal om 33 verhalen. Verhalen die veel langer zijn dan de korte schrijfsels uit zijn eerste boek, maar zoals altijd laagdrempelig, leuk om te lezen, spannend en soms ook tragisch. Wat mag de lezer nog meer verwachten? De schrijver licht een tipje van de sluier. “Een van de verhalen gaat over het mysterie van het H. Hartbeeld aan de Keulsepoort. Iedereen kent het beeld dat door de Wageningse beeldhouwer Falize is gemaakt met zegenend opgeheven armen. Op een oude ansichtkaart, uitgegeven in Mönchengladbach houdt het zijn armen echter merkwaardig genoeg horizontaal gespreid. Ik begreep er niets van. Zou er ooit een ander beeld gestaan hebben? Ik ben op onderzoek uitgegaan. Mijn speurtocht in onder meer het Venloos gemeentearchief heb ik in het boek beschreven.”
Jocusprins in Kiwiland
En vooruit dan… Nóg een tweede tipje van de sluier… ‘Een Jocusprins in Kiwiland’… Seelen: “De zus van Wiel Franssen, stadsprins in 1939, besloot na de Tweede Wereldoorlog naar Nieuw-Zeeland te emigreren. Haar echtgenoot was alvast vertrokken om voorbereidingen te treffen. Wiel vond het onverantwoord om zijn zus met haar kinderen alleen te laten gaan en besloot haar op de lange bootreis te vergezellen. Met 75 pond op zak, want hij wilde na een paar dagen weer terug naar Nederland. In zijn hotel in Wellington bestelde hij een driegangendiner. Dat viel vies tegen. Na het voorgerecht haakte Wiel al af. Was dit wat Nieuw-Zeeland aan culinairs te bieden had? Wiel besloot nogmaals de proef op de som te nemen. Hij bestelde een taxi en vroeg de chauffeur hem naar het beste restaurant van de stad te brengen. Wiel werd afgezet bij een soort cafetaria. Daar was het eten nóg slechter. Wiel dacht: ‘dat kan ik veel beter’. Na met enkele losse baantjes wat spaargeld vergaard te hebben, begon hij een eigen zaak, The Windmill Café: het begin van een glanzende horecacarrière.” Wat er in Seelens nieuws boek zoal nog meer voorbij komt… De schelmenstreken van de Puinhazen, een ontsnapte aap die dagenlang de binnenstad terroriseerde, Piet Vallen en zijn zingende zaag, de voetballer Lei Brueren, de wederopstanding van Sjaak Segers, een Engelse wonderdokter die in feestzaal National avond na avond reumapatiënten zegt te genezen…
En dan toch nog even iets meer over het titelverhaal, over de vooroorlogse Venlose haven. Seelen: “Het gonsde er van de bedrijvigheid. Er lagen soms wel dertig (stoom)boten aangemeerd. Ze werden gelost door sterke mannen, grotendeels met de hand. Daarna was het wachten op een nieuwe vracht. Je kon je daarvoor melden bij de schippersbeurs. ‘Tien ton stenen voor Nijmegen’, werd dan omgeroepen. Als je interesse had, kon je je hand opsteken. Op Oudejaarsavond zag het aan de haven zwart van de mensen. Om klokslag twaalf uur gingen alle scheepstoeters tegelijk af, een machtig spektakel dat vooral jonge Venlonaren voor geen goud wilden missen. Zoals de titel al aangeeft: bij de haven was altijd wát loos.”
‘Bij de haven was altijd wat loos en andere Venlose verhalen’ is vanaf vrijdag 27 november verkrijgbaar bij de boekhandel en Antiquariaat ’t Boekhuis, Grote Kerkstraat 19 in Venlo.
