De 18-jarige Liza Sapone hoort bij de jongeren die ondanks alle beperkingen nog steeds genieten van het leven. Dankzij haar opleiding Verzorgende IG & Maatschappelijke Zorg, een goede stageplek, de vele vrienden, een grote familie en haar vriend heeft de lockdown weinig tot geen impact op haar humeur of stemming. “Ik heb de afgelopen 12 maanden vooral als heel leerzaam gezien. Ik kreeg meer verantwoordelijkheden op mijn stageplek en leerde om ondanks de maatregelen toch het beste van het leven te maken.”
Tekst: Rob Buchholz | Beeld: Liza Sapone
Het is de laatste periode voor haar eindexamen. Op maandag gaat ze naar school in Roermond voor praktijklessen. De volgende dag krijgt ze online onderwijs en op andere dagen is ze druk met haar stageplek in Klosterhoaf in Arcen. “De online lessen zijn inderdaad niet optimaal. Het liefste ben ik praktisch bezig. Dat kan gelukkig dankzij mijn stage, maar ik vind het ook erg boeiend om in mijn vrije tijd menselijk gedrag te observeren. Hoe gaat ieder individu met de huidige beperkingen in coronatijd om? En dan zie ik zeker eenzaamheid. Zowel bij de bewoners van Klosterhoaf als bij vriendinnen of klasgenoten. Door met mensen te praten en tips te geven, probeer ik ze verder te helpen en te leren om ondanks de beperkingen toch te genieten.”
Eenzaamheid
Direct vanaf de eerste lockdown in maart afgelopen jaar werd Liza met eenzaamheid geconfronteerd. Ze had een stageplek op de afdeling somatiek bij zorginstelling Crescendo in Venlo. “De deur ging voor bezoekers op slot. Dat was voor de bewoners een heel trieste periode. Zij voelden zich echt opgesloten en eenzaam. Voor mijzelf werd het echter een heel leerzame periode omdat ik meer verantwoording kreeg. Mijn taak ging meer inhouden dan alleen zorgen. Ook op sociaal gebied moest het hele team vol aan de bak omdat vrienden en familie niet meer naar binnen mochten om bewoners te bezoeken. Gelukkig gaf Crescendo mij de kans om afgelopen zomer op die plek actief te blijven. Een mooi bijbaantje en een prima leerschool.”
Grote sociale kring
Tijdens de zomermaanden, toen er meer versoepelingen waren, was Liza ook sociaal meer actief. Echter wel met de rem erop. “Als je in de zorg werkt, heb je een bepaalde verantwoordelijkheid voor andere mensen. Je kunt niet onbevangen overal naar toe of alles doen. Het coronavirus bleef gewoon actief en het laatste dat je wilt, is zelf besmet raken en dat overdragen op een kwetsbare groep. Maar zielig of eenzaam heb ik mij echt nooit gevoeld. Ik heb gelukkig een hele grote kring van lieve mensen om mij heen. Ons gezin, familie, vriendinnen en mijn vriend. Dus ja, ik heb echt wel genoten en realiseer mij dat ik het goed heb. Het leven is echter wel meer dan alleen maar werken en studeren. Het sociale aspect is net zo belangrijk. Voor iedereen.”
Positieve kant
Haar leven is volgens de sociaal betrokken Liza dus niet heel ingrijpend veranderd door alle coronabeperkingen. “Alleen die avondklok is wel lastig. Als ik na een dagje stage en het avondeten bijvoorbeeld nog even naar een vriendin in Belfeld wil, kan dat niet langer dan een uurtje. Dat is jammer. Gelukkig kunnen we goed contact houden via onze mobieltjes.” Liza probeert echter vooral het leven van de positieve kant te bekijken. “Als er op een dag niets gepland staat, probeer ik toch met vriendinnen of mijn vriend af te spreken. Het is goed om elkaar te zien. En ja, ik begrijp heel goed dat er leeftijdsgenoten zijn die een kleine kring hebben en zich eenzaam voelen. Ik ken ook vriendinnen die geen stageplek hebben en niet naar school kunnen. Als andere gezinsleden dan ook continu thuis zijn, ontstaan er irritaties en heb je zeker behoefte om stoom af te blazen. Maar even winkelen of ergens wat drinken, kan op het moment niet. Voor die leeftijdsgenoten zijn de beperkingen zeker lastiger. Als we dat binnen onze groep of bij klasgenoten merken, praten we er samen over. Ik probeer in ieder geval met die persoon samen iets leuks te gaan doen.”
Spontaan uitgaan, ergens een hapje eten, naar de film of wat dan ook. Het kan op dit moment niet. Liza is zich daarvan bewust. “Onze generatie heeft in het afgelopen jaar een heel andere kant van het leven gezien. Zoals gezegd vind ik het heel interessant om dat te observeren en daarom was het zeker een leerzaam jaar. Na mijn eindexamen wil ik ook zeker verder studeren en hoop ooit een baan in de geestelijke gezondheidszorg te krijgen. Eerst ga ik twee jaar mbo Verpleegkunde doen en daarna een hbo-opleiding Psychologie. Maar natuurlijk hoop ik dat er komende zomer meer versoepelingen komen, zodat we allemaal weer wat meer van het leven kunnen genieten.”
