In onze reeks over jongeren die het tijdperk van corona, lockdowns en andere maatregelen zo positief mogelijk benaderen, is het vandaag de beurt aan Laurence Hendrickx. De 20-jarige Venlonaar studeerde afgelopen jaar af aan het Summa College in Eindhoven en volgt op dit moment de opleiding Sportmarketing aan de Fontys Hogeschool in Tilburg. Laurence vertelt hoe hij in het afgelopen jaar zijn leven leidde; als student, maar ook over de sociale aspecten.
Tekst: Rob Buchholz | Beeld: collectie Laurence Hendrickx
Een bijbaantje heeft Laurence als vulploegleider bij Jumbo Benders. Een plek waar hij, nu fysiek onderwijs bijna niet mogelijk is, diverse dagen in de week actief is en ook goede contacten heeft met andere jongeren die in de supermarkt werkzaam zijn. “Ik kan er zeker vier dagen in de week werken en die uren worden altijd in overleg gepland zodat ik niet in de knoei kom met online colleges of huiswerk. Het is een prima oplossing om in juist in deze bizarre tijd toch een goed contact met leeftijdsgenoten te hebben.”
Prima stageplek
Het is deze dagen precies één jaar geleden dat alle coronahectiek begon. Zo gingen in maart 2020 onder andere horeca en scholen op slot en kreeg dit land voor de eerste keer sinds de Tweede Wereldoorlog met een ernstige crisis te maken. Nieuw voor iedereen en dus ook voor de jongere generaties. Laurence was in de gelukkige omstandigheid een stageplek te hebben waar het werk gewoon doorging. “Klopt, ik deed vanuit mijn opleiding een marktonderzoek bij Staco in Reuver; een producent van metalen panelen voor de bouw en industrie. In deze periode van vijf maanden mocht ik diverse (online) marketing- en communicatieopdrachten zelfstandig uitvoeren. Wens van het bedrijf was om onder andere hun communicatie richting architecten te verbeteren. Hiervoor heb ik onderzoek gedaan en op basis van eindconclusies aanbevelingen gegeven.” Een stageplek waar hij dus de volledige werkweek aanwezig kon zijn. In tegenstelling tot diverse klasgenoten. “Klopt, sommigen werkten bijvoorbeeld op een vakantiepark en werden naar huis gestuurd omdat er simpelweg niets te doen was. Ik kreeg bij Staco alle medewerking en ze boden mij ruimte om ook bij Jumbo Benders actief te zijn. Het was een prettige periode en mijn stageopdracht heb ik met veel succes afgerond. De waardering was een 8,4.”
Stapavond wordt studieavond
Tijdens de zomermaanden was er voor Laurence en vrienden weer de kans om – met inachtneming van de maatregelen – toch weer op stap te gaan. “Daar hebben we zeker gebruik van gemaakt, maar het was toch anders. Zo konden we niet met alle vrienden aan één tafeltje zitten en slechts een beperkt aantal mensen mocht bij een café naar binnen. Aan het einde van de zomer merkten wij al dat het helaas weer de verkeerde kant opgingen. Sommige cafés in Venlo hielden zich steeds minder aan de regels en je hoorde dat cijfers weer opliepen. Sinds oktober is de horeca dan ook weer op slot. Het is jammer dat ik nu niet met vrienden kan stappen, maar het is ook niet iets waar ik onder gebukt ga. De stapavond is nu mijn studieavond geworden. En zoals gezegd: ik kan veel bij Jumbo Benders werken. Daar ben je met leeftijdsgenoten die elkaar goed kennen. Dat maakt veel goed en biedt voor nu voldoende afleiding. Ik zie mijn vrienden misschien nu wel minder, maar ik snap heel goed waarom die maatregelen zijn. Wij houden ons in ieder geval goed aan de regels. Ja zelfs met de avondklok. Ik heb twee oma’s die ik in het afgelopen jaar ook veel minder heb kunnen zien omdat ze tot de risicogroep behoren. Het is te hopen dat de vaccinaties voor steeds meer versoepelingen gaan zorgen.”
Geen eenzaamheid
Met een grote groep collega’s van Jumbo Benders is hij inmiddels gestart met trainen om in september mee te doen met de 10 kilometer van de Venloop. “Ons doel is om twee keer per week te trainen. Of de bridge to bridge route of op De Hei. Iedere deelnemer heeft zijn of haar eigen doel en rent daarom in het eigen tempo. Samen sporten maakt het leven ook leuker.” Er is dus geen sprake van depressie bij Laurence. Ook niet bij zijn vrienden of jonge collega’s in de supermarkt. “Ik hoor weinig jongeren echt klagen of verhalen van eenzaamheid. Iedereen past zich aan. Natuurlijk is het niet optimaal en sommigen hebben wel eens last van een dipje, maar verder gaat het ook niet.” Een belangrijke uitlaatklep voor Laurence is sporten. “Ik doe drie a vier keer in de week aan krachttraining. Daarin kan ik veel energie kwijt en daardoor voel ik mij weer helemaal lekker in mijn vel zitten. En sinds afgelopen week kunnen we ook weer terecht bij voetbalclub FCV.”
Blijft over zijn opleiding in Tilburg. Hoe zijn daar de vorderingen? “We hebben in september nog een soort van korte introductie gehad zodat klasgenoten elkaar toch leerden kennen. In het eerste blok kregen we gewoon les, maar sinds december gebeurt bijna alles online. Het voordeel is dat ik niet vier a vijf keer in de week om half zeven in de trein hoef te zitten, maar aan de andere kant…. Die online lessen zijn echt niet optimaal. Iedere docent en iedere student gaat daar anders mee om. Maar het is vooral vermoeiend om uren achter elkaar naar een scherm te turen. Het is soms wel eens lastig je iedere keer te motiveren om achter de laptop te gaan zitten. Ik heb liever fysiek onderwijs waarin je zelf actief deelneemt. Het is wel prettig om binnenkort weer één keer in de week naar school te mogen. Hoewel ik er dus niet onder gebukt ga, krijg ik nu na een jaar wel het gevoel in een bubbel te leven. Gelukkig komt er langzaamaan weer op allerlei fronten perspectief. Dat maakt het leven nog aangenamer.”
