In dit vijfde en laatste deel over jongeren die een positieve draai aan hun leven hebben gegeven tijdens de coronaperiode staat Stef van Kleef centraal. Deze 23-jarige Venlonaar had dankzij al zijn plannen en ontwikkelingen weinig tijd om stil te staan bij eventuele nadelige gevolgen van het virus, lockdowns en door de overheid opgelegde maatregelen.
Tekst: Rob Buchholz | Beeld: Stef van Kleef
Hij was in het voorjaar van 2020 aan zijn scriptie voor de opleiding International Communication & Media aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Sinds september woont hij in Rome om de Italiaanse taal te leren. Na komende zomer begint Stef aan zijn master op de Luiss University in die stad. “Hoewel de opleiding daar tijdens die twee jaren aan de universiteit in het Engels is, wil ik graag goede sociale contacten opdoen. Dat kan het beste als je ook de moedertaal van een land spreekt. Daarom besloot ik afgelopen voorjaar al dat ik dit studiejaar een taalcursus in Rome wilde volgen. Tevens verblijf ik in een gastgezin zodat ik ook buiten de lesuren om bijna continu actief met de taal bezig ben. De Italiaanse tv staat aan en het avondeten nuttigen we samen. Zo corrigeren mij indien nodig. Nee, dat is niet vervelend. Integendeel. Al met al is dit een prima leerschool.”
Ver-van-mijn-bed-show
Stef woonde al met een aantal studiegenoten in een Rotterdams appartement toen in maart 2020 het coronavirus ook in Nederland hard toesloeg. “We hoorden in de weken daarvoor wel over het virus, maar het was de ver-van-mijn-bed-show. Eerst dachten we dat het een probleem was dat alleen in China speelde. Ook de ontwikkelingen in Italië leken nog geen serieuze dreiging te vormen. Maar daarna ging het snel.” Juist in die weken kregen Stef en zijn studiegenoten te horen dat het appartement door de eigenaar verkocht werd en de huurovereenkomst werd opgezegd. Ze vonden een nieuwe woonplek in een oud schoolgebouw in Kralingen. “Behalve met het schrijven van mijn scriptie was ik dus volop bezig met opruimen, verhuizen en nieuwe spulletjes kopen. Veel studiegenoten kwamen langs. Er was toen nog geen sprake van beperkt aantal bezoekers of mondkapjes dragen. Dus van verveling hadden we geen last.
Biertje drinken
Over sociale contacten had Stef geen klagen. Als lid van de zeilvereniging was hij zeker twee keer per week met andere studenten op het water te vinden. “Dat zorgde inderdaad voor veel ontspanning. Bovendien was in de zomer nog veel open en kon ik met vrienden in zowel Rotterdam als Venlo een biertje gaan drinken. Bij de Loco of op het terras van Central. Het was wel eens lekker om gewoon in mijn eigen stad te zijn. Zeker als ik rustig aan mijn scriptie wilde werken, lukte dat het beste thuis bij mijn ouders. In de tuin of op mijn eigen kamer.”
Waarom Italië?
En daarna dus Italië. Waarom specifiek daar naartoe? “We zijn er met het gezin altijd veel op vakantie geweest. Dus de passie voor de mensen en het land is mij met de paplepel ingegoten. Bovendien was het een duidelijke wens van mij om in het buitenland te gaan studeren en een Romaanse taal te leren. Voldoende redenen dus om voor Italië te kiezen. Ergens in mei dacht ik: mijn Bachelor is bijna klaar, dus moet ik nu mijn kans pakken.” Sinds 14 september verblijft Stef in Rome. De dagelijkse taallessen gingen gewoon door. “Dat moest helaas wel met een mondkapje op, maar het was toch goed om je medestudenten en docenten te zien en echt contact te hebben. Sinds vorige week geldt hier Code Rood. Dat betekent online lessen en hoewel het fijn is om zonder mondkapje les te krijgen en elkaars hele gezicht te zien, heb ik toch een voorkeur voor reguliere lessen.”
Sociale contacten
In eerste instantie had Stef in Rome nog gezelschap van twee Nederlandse meisjes, maar zij vertrokken na drie en zes maanden weer naar huis. Was er nooit een moment van eenzaamheid, zo ver van huis? “Nee, absoluut niet. Die meisjes zaten in mijn klas. Maar je maakt door de lessen op school snel meer contacten. Er zijn studenten uit de hele wereld: Mexico, Duitsland, Frankrijk, Amerika et cetera. Op dit moment heb ik een aantal vaste vrienden. Toevallig allemaal Noren. Vraag me niet waarom, maar dat is toevallig zo gelopen.”
Spookstad
Toeristen zijn er door de reisbeperkingen nauwelijks in Rome. Dat zorgt volgens Stef soms voor een surrealistisch gevoel. “Natuurlijk heb ik zelf in de eerste weken van mijn verblijf ook alle belangrijke toeristische plekjes bezocht. Maar als we nu bijvoorbeeld in een broodjeszaak bij de Trevifontein staan, is het echt leeg en stil. Dat is zo raar. Het lijkt soms een spookstad. De mensen uit Rome kijken zelfs al vreemd op als ze Engels horen praten. Maar dat biedt ons natuurlijk wel voordelen. Wij kunnen in dit jaar alles rustig bekijken. Bij één van onze lessen staat het verkennen van de onbekende, verborgen pareltjes van Rome centraal. Daar gaan we als klas met de docent naar toe en aansluitend is er een quiz over die plek. Zo leren we niet alleen de taal, maar ook de stad en haar historie goed kennen.”
Nadelen
Tijdens de huidige lockdown is er weinig mogelijk. Om toch actief te zijn, probeert Stef iedere dag een stuk te rennen. Een bezigheid die wel is toegestaan. Verder zijn er dus de online lessen en heeft hij veel contact met vrienden en familie in Nederland. “Nu word ik voor het eerst echt geconfronteerd met de nadelen van een strenge lockdown. Dat geeft je echt het gevoel van: ik kan nergens naar toe. Eigenlijk doe ik nu iedere dag hetzelfde. Deze lockdown geldt tot zes april. Hopelijk is het daarna weer anders.”
En je vrienden in Nederland? Zijn daar mensen met een gevoel van eenzaamheid of depressie. “Mwah, niet in heel ernstige mate. Maar een goede studievriend van mij uit Rotterdam, toevallig ook een jongen uit Venlo, is er nu wel helemaal klaar mee. Ik heb hem daarom aangeboden om komende zomer een tijdje naar Rome te komen. En dat vooruitzicht houdt hem op de been. Verder ben ik op zoek naar een woonruimte voor mijzelf en een bijbaantje. Na dit jaar van taallessen ben ik hier nog twee jaar en is het belangrijk om optimaal te blijven genieten. Zeker als de coronamaatregelen scherp zijn afgenomen. Daar kijk ik zeker naar uit.”
