“Waarschijnlijk weet deze unieke groep spelers niet goed wat ze in Venlo hebben losgemaakt,” aldus uitgever/journalist Maurice Ambaum. Hij was samen met Ger van Rosmalen de drijvende kracht achter het boek ‘De voetbaldroomzomer van FC VVV in 1976’ dat zondag 13 juni, exact 45 jaar na dato, in Stadion De Koel gepresenteerd werd.
Tekst en beeld: Rob Buchholz
Bijna alle spelers van die gouden generatie waren met hun echtgenotes aanwezig. Nog vijf jaar wachten, tot het 50-jarig jubileum, was volgens Ambaum geen optie. “Begin dit jaar is Joop de Klerk overleden. Deze spelers zijn nog niet stokoud, maar Joop was ook pas 72. Daarom was dit voor mij een ideaal moment. Je weet nooit wat er in vijf jaar gebeurt.” De Klerk speelde 141 competitiewedstrijden voor de Venlose club en scoorde daarin 21 keer.
Zoon Niels
Aanwezig is wel Niels de Klerk. Hij schreef een persoonlijk stuk voor het bijna 150 pagina’s tellende boek. Precies een week na de legendarische promotiewedstrijd op de Wageningse Berg, werd de zoon van Joop geboren. Te jong dus om de gloriejaren van zijn vader meegemaakt te hebben. In de loop der jaren is hij zich steeds meer bewust geworden welke impact het team waarin zijn vader speelde, had op Venlo en omgeving. “Vanaf het moment dat ik het boek Van Gijs tot Mikan onder ogen kreeg, ben ik mij gaan realiseren wat er in die periode gebeurd was. Mijn vader zelf sprak nooit veel over zijn jaren bij VVV. Hij was bescheiden.”
De selectie van 1976, anno 2021, neemt zoveel mogelijk dezelfde positie in als tijdens de teamfoto van 45 jaar geleden.
Onverwacht bij de Wageningse Berg
Niels, ooit zelf nog als jeugdspeler bij de Venlose club actief, kent Maurice Ambaum zakelijk. Beide heren spraken elkaar ook wel eens bij de Business Club van VVV. Het contact was dus snel gelegd. Dat gebeurde echter wel op heel bijzondere wijze. “Ik was een paar maanden geleden voor mijn werk onderweg. Omdat ik niet goed op de routeplanner lette, verreed ik mij. En waar denk je dat ik uitkwam? Bij de Wageningse Berg. Natuurlijk ben ik uitgestapt en heb het stadion bekeken. Nee, er was niet direct een associatie met 13 juni 1976. Ik moest vooral aan De Koel denken. Een vergelijkbaar traditioneel voetbalstadion. Toen ik die avond thuiskwam, belde Maurice mij onverwacht op en zei: We moeten het samen eens hebben over de Wageningse Berg. Ik was stomverbaasd en reageerde: waar denk je dat ik vandaag bij toeval ben uitgekomen? Bij de Wageningse Berg. Daarna brak ik. Mijn vader was pas net overleden (31 januari) en alles viel op dat moment samen. Nee, op zo’n moment bestaat er geen toeval meer.”
Blunder
Ook toen Niels zondag Stadion De Koel betrad en de voormalig ploeggenoten van zijn vader zag, had hij het lastig. Zeker toen Ger van Rosmalen om één minuut stilte vroeg voor de overleden De Klerk. Na het maken van de elftalfoto, gelijk aan de foto die tijdens dat seizoen is gemaakt (zie boven), zegt hij: “Misschien hadden ze de plek van pa open moeten laten. Aan de andere kant is het ook wel mooi dat ik nu zijn positie mocht innemen.” De spelers van toen betrekken Niels volop bij alles wat er gebeurt. Het is tekenend voor de vriendschap die dit team zo kenmerkt. Eddy Sobczak beschouwt het nog steeds als de mooiste periode uit zijn leven. “Ondanks het feit dat ik nu ook weer aan de grootste blunder uit mijn carrière herinnerd wordt,” zo laat de nu 74-jarige doelman weten. “We stonden met 0-2 voor, Gerrit Kramer was net zwaar geblesseerd met het brancard van het veld gedragen en er waren nog minder dan tien minuten te spelen toen ik een simpele bal op de klassieke wijze door mijn benen liet glippen: 1-2. Vreselijk. De spanning was terug in de wedstrijd. Gelukkig hebben we het gered en kreeg ik zelfs de eerste Koelie-trofee uitgereikt omdat supporters mij verkozen tot beste speler van dat seizoen. Maar telkens als het over Wageningen gaat, komt ook dat doelpunt weer ter sprake.”
Cassettebandje
Op de vraag wat zijn ultieme hoogtepunt uit die jaren was, zegt Sobczak: “Het was één hoogtepunt. Helaas zijn er geen beelden uit die periode. Ik heb zelf ook contact gezocht met de NOS en de ROZ (tegenwoordig L1), maar er is gewoon niks.” Wel ontdekte hij in zijn eigen collectie nog een cassettebandje met daarop het radioverslag van Fortuna SC tegen FC VVV (0-1), een wedstrijd uit de reguliere competitie 1975-1976. Hij overhandigde het aan Maurice Ambaum. “Waanzinnig om dat terug te horen,” aldus de uitgever. “Bij de goal van Marinus van Dinter was het net alsof VVV een thuiswedstrijd speelde. Er waren een kleine 7.000 VVV-supporters in Sittard. Dat is anno 2021 niet meer voor te stellen. Zoveel Venlonaren die met auto of bus een uitwedstrijd van hun club bezoeken.” Ambaum hoopt nog steeds dat op een dag iemand bij hem aanklopt en zegt: ‘Hey Maurice, ik heb het cassettebandje gevonden met daarop het radioverslag van Wageningen tegen FC VVV uit 1976.’
Stefan Kurcinac ontvangt het boek van Maurice Ambaum
Rob Baan
Ambaum overhandigde zelf het eerste exemplaar aan zijn voormalige jeugdheld Stefan Kurcinac. “In 1976 was ik negen jaar oud. Ik had eigenlijk geen beeld van Stefan, want wedstrijden van VVV kwamen toen niet op tv, maar als we op straat voetbalden, was ik toch Kurcinac. Het is prachtig om hem nu eindelijk ontmoet en gesproken te hebben.” De Joegoslavische spits neemt het boek op de voor hem typerende bescheiden wijze aan. “Niet overdrijven he,” aldus een lachende Kurcinac. Ger van Rosmalen reikt het andere eerste exemplaar uit aan de coach van toen: Rob Baan. “Hij heeft vanaf zijn komst in 1972 de basis gelegd voor dit succes,” aldus Rossi. “De zomer van 1976 was daarbij de climax, maar Rob heeft zowel dit team als de club een professionele boost gegeven. Stap voor stap viel alles samen.” De Haagse coach erkent dat hij goed moest nadenken toen Ambaum hem voor het boek benaderde. “Ik ben veel vergeten. Dat ik op 13 juni 1976 de wedstrijdbespreking hield in een bos vlakbij de Wageningse Berg wist ik bijvoorbeeld echt niet meer.”
Rob Baan kreeg het eerste exemplaar van Ger van Rosmalen
Vriendschap
Baan herinnert zich nog wel het sollicitatiegesprek dat hij onder andere met Kapelaan Leo Brueren had. “Op het moment dat ik beloofde aanvallend voetbal te spelen, geloofden ze in mij,” aldus een lachende Baan. “Spitz Kohn was de andere kandidaat, maar die koos voor FC Twente.” De inmiddels 78-jarige coach realiseert zich wel dat de basis voor zijn succesvolle carrière als coach en bestuurder in Venlo is gelegd. De stad waar hij nog jaarlijks komt om goede vriend Mikan Jovanovic te bezoeken. “In de voetbalwereld mag je geen vrienden hebben, dan loop je kans verwijten te krijgen. Maar met Mikan kreeg ik snel een bijzondere band. Hij had met zijn vrouw in een flatje in De Knoepert toegewezen gekregen. Toen ik daar een kijkje ging nemen, schrok ik van de omstandigheden en ben direct een kerstboom met ballen en andere versieringen voor hun gaan kopen. Dat bleek de basis voor onze bijzondere relatie. Het is nog steeds goed om elkaar te spreken.”
Doelman Jochen Vieten
Piet Schrijvers
Doelman Jochen Vieten kwam eigenlijk pas na de promotie in Wageningen bij de selectie. “Ik had als junior wel een paar keer in dat seizoen met de selectie meegetraind, maar pas vanaf de zomer in 1976 hoorde ik er definitief bij.” Als hij bij het maken van de teamfoto op het veld van De Koel staat, moet hij direct terugdenken aan de legendarische thuiswedstrijd tegen Ajax (2-2). “Er waren 24.000 toeschouwers in het stadion. Het werd door het gelijkspel een historische middag. Na de wedstrijd liepen Piet en ik gezamenlijk de trap op. Hij feliciteerde mij met het resultaat. Bovenaan de trap stond een fotograaf die ons gezamenlijk op beeld wilde vastleggen. Het resultaat heb ik nog wel eens teruggezien. Ik liep net achter Piet en bij iedere foto zie je mij meer verdwijnen. Op de laatste foto zie je alleen nog het imposante figuur van Schrijvers en ben ik totaal achter hem uit beeld verdwenen. Hahaha. Het was echt een beer van een kerel.”
Vieten kijkt nog eens met een trotse lach op zijn gezicht rond. “Ja, wij hebben hier toch zeker iets losgemaakt in die jaren. Het publiek was toen zo enthousiast en nog steeds spreken mensen mij aan over die bijzondere jaren. Het is mooi om vandaag deze groep weer samen te zien. Ik ga het boek eens op mijn gemak lezen en bekijken. Dan komen er vast nog meer herinneringen naar boven.”
Het boek is vanaf maandag 14 juni bij de boekhandel verkrijgbaar.
