Waarschijnlijk gaat vrijdag 1 april 2022 de geschiedenisboeken in als één van de meeste pijnlijke avonden voor een VVV-supporter. Een kansloze 0-5 nederlaag tegen ADO Den Haag, barre weersomstandigheden, publiek dat ruimschoots voor het laatste fluitsignaal redelijk massaal het stadion verliet, maar vooral het gebrek aan inzet, passie, beleving, strijd en zelfvertrouwen bij een groot deel van de ploeg.
Tekst: Rob Buchholz | Beeld: Leon Vrijdag
En dat tegen een ADO Den Haag dat misschien op papier wel over een betere en bredere selectie beschikt, maar de laatste weken toch behoorlijk wisselvallig presteerde. Denk aan nederlagen tegen laagvliegers als MVV en Dordrecht. Dan kun je zeker verliezen, maar niet op deze beschamende wijze. En het verhaal van te veel jeugdige, onervaren spelers in de Venlose opstelling van afgelopen vrijdag vind ik te mager. Alleen Ngobi en Van Dijck vallen nog in die categorie. Ervaren spelers als Schroijen en Braken vielen in.
Luhukay
Bijzonder vervelend voor de hondstrouwe aanhang, verbijsterend voor trainer Jos Luhukay. Wat gaat er allemaal in hem om? Hoe frustrerend is dit voor hem? Hij, de coach die zo hamert op teamgeest, discipline en strijd. Nu het einde van het seizoen nadert, ben je onder de huidige omstandigheden bijna geneigd te zeggen dat het een verloren jaar is. Wat rest zijn nog vijf wedstrijden ‘veur de kloëte van de hermenie’.
Eigen belang?
Het is voor de eerste keer sinds de jaargang 2002-2003 dat het seizoen op deze wijze als een nachtkaars uitgaat. Toen eindigde de Venlonaren als 13e in de Eerste Divisie. Sindsdien waren er zowel periodetitels als hoge klasseringen die recht gaven op deelname aan de playoffs. Of er was de strijd om directie promotie danwel degradatie en natuurlijk diverse mooie jaren in de Eredivisie. Maar altijd ging het ergens om. Nu gaat het om niets meer dan de eer en dreigt een anonieme plek in het rechterrijtje van de Keuken Kampioen Divisie. Oké, vorig seizoen was er van echte inzet in de laatste maanden ook weinig sprake, maar duurde de strijd om lijfsbehoud tot speelronde 32/33. Toen was er, na het complete verval vanaf de maand februari, de uitleg ‘we missen de supporters’. Die zijn dit jaar grotendeels wel luid en duidelijk aanwezig geweest. Maar was de echte reden toen niet dat te veel spelers niet bereid waren om voor de club te vechten? Huurlingen zonder passie en puur de focus op eigen belang? Ergens knaagt het gevoel dat er nu een vergelijkbare situatie is ontstaan.
Tussenjaar
Dat dit een tussenjaar zou worden, was bekend. De wijze waarop het nu dreigt te eindigen, hadden weinigen verwacht. Nog vijf keer zonder passie en strijd naar de slachtbank? Dat verdient deze club en haar trouwe supporters niet. Natuurlijk zijn er omstandigheden. Blessures, ziektes en jonge onervaren spelers, maar een bekend spreekwoord luidt: verliezers hebben een excuus, winnaars een plan.
Voorspelling
Ik ga even terug naar het begin van het seizoen. Toen was er een plan. De eigen jeugd stond centraal. Dat bleek echter niet realistisch. Vergelijk de opstellingen van augustus en september maar eens met die van een paar weken geleden. Ondergetekende ging echter mee in de verwachtingen: ik voorspelde een plek in het rechterrijtje bij de winterstop en een plek in de subtop aan het einde van het seizoen die net voldoende zou zijn om de play-offs te halen. Due voorspelling leek lange tijd, ondanks de wisselende resultaten, haalbaar. Een groot deel van de thuiswedstrijden was meer dan vermakelijk. Het probleem zat in de uitduels. Een te groot verschil met de passie in de eigen Koel. Door uitzeges op De Graafschap, MVV, Almere en Helmond Sport (na de winterstop) bleef de hoop op een plek in de nacompetitie in leven. Maar het zware programma van de laatste weken gaf aan dat stunten noodzakelijk was.
Door het ijs
Ergens ging het mis. Was het de 4-0 nederlaag uit tegen Eindhoven? Of gewoon de druk van het moeten winnen om bij te blijven? Of is het meer? Zoals gezegd: er zijn blessures en ziektes. Vaste waardes als Dekker, Janssen en Sedlacek worden gemist. De jeugdspelers komen (nog?) te kort om zich met de top en subtop van de Eerste Divisie te meten, maar een aantal dragende spelers zakten de laatste weken ook volledig door het ijs. Huurlingen als El Azrak en Venema die aan het begin van de tweede competitiehelft zich nog positief wisten te onderscheiden, zijn volledig het spoor bijster en lijken de rest van het team mee te sleuren. “Een gebrek aan klootzakken,” zo liet doelman Delano van Crooij afgelopen vrijdag nog in De Limburger weten. Sterke karakters waar succescoach Maurice Steijn zo op hamerde.
Volgend seizoen?
Met welke spelers wil VVV volgend seizoen doorgaan? Johansson, Van Rooijen, Braken, Koglin, Janssen en de eerder genoemde Sedlacek en Dekker? Een keeper als Van Crooij moet je als modale Eerste Divisieclub (wat VVV nu is) koesteren en dus snel een nieuw contract aanbieden. Er zullen spelers willen en/of moeten vertrekken. Kunnen jongens als De Boer, Schroijen en Braken nog stappen maken om verder te groeien? Wordt de optie tot koop van Dirks gelicht? Welke jeugdspelers haken aan en welke af? Alles bij elkaar levert het geen ruime selectie op. Nieuwe manager voetbalzaken Willem Janssen is niet te benijden. Al zal hij er zelf vooral de uitdaging in zien. Jongens/mannen met karakter zijn broodnodig. Een paar klootzakken dus, zoals Van Crooij het noemt. Laten we vooral hopen dat Luhukay niet het vertrouwen verliest. Met hem heeft de club een echte vakman voor de lange termijn in huis.
Hondstrouwe supporters
Durft Luhukay het aan om nu al keuzes te maken en bepaalde spelers uit het team te laten? Als hij zich die luxe door de smalle selectie al kan veroorloven. Duidelijk is wel dat het spel dat de afgelopen weken op de mat werd gelegd zowel pijnlijk als verbijsterend slecht is. Nog vijf wedstrijden ‘veur de kloëte van de hermenie’. Je kunt als ploeg vooral zorgen dat de uiterst negatieve stemming die er nu heerst weer enigszins wordt rechtgetrokken. Want ondanks alle misère was het afgelopen seizoen bij veel thuiswedstrijden (waar publiek bij mocht zijn) toch vaak vermakelijk in De Koel. En dat positieve beeld dreigt nu helaas als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Je hebt als profvoetballer toch ook een eergevoel? Zorg dat de hondstrouwe supporters bij de laatste twee thuisduels (tegen Telstar en Excelsior) in ieder geval niet van pure ellende vroegtijdig het stadion verlaten. Anders is dit hele seizoen ‘veur de kloëte van de hermenie’ geweest.
