“Als we van Feyenoord verliezen, ga ik gewoon met de auto naar huis. Als we gelijk spelen, pak ik de fiets. Mochten we echt winnen, dan loop ik naar Vessem,” aldus Jan Reker in de spelersbus van VVV na afloop van de met 1-2 gewonnen wedstrijd tegen Excelsior.
Tekst: Rob Buchholz | Beeld: Leon Vrijdag en Le Giesen
Het is 23 november 1986 als Reker deze uitspraak doet. En iedere VVV-supporter weet hoe het is afgelopen met deze weddenschap. De Venlonaren verslaan Feyenoord met 3-0 en de trainer wandelt in de nacht van vrijdag 28 op zaterdag 29 november 1986 de 84.5 kilometer van Stadion De Koel naar zijn huis in Vessem. “Voortaan geldt een zwijgplicht in de spelersbus,” aldus de toen 39-jarige trainer met een knipoog. Een weddenschap zou hij nooit meer aangaan.
Fraaie cijfers
Zondagmiddag spelen de Venlonaren opnieuw tegen Feyenoord. Niet alleen in 1986 was VVV heer en meester over de Rotterdamse grootmacht, met enige regelmaat blijven de punten in Venlo als de twee ploegen tegen elkaar spelen. Alleen de laatste twee seizoenen ging het mis. Beide keren won Feyenoord met 0-3. Van de 21 eerdere thuiswedstrijden weet VVV tien keer te winnen, 8 duels eindigen in een remise. Slechts 5 wedstrijden eindigen in winst voor de Rotterdammers. Fraaie cijfers tegen een topclub. Cijfers die hoop bieden voor de wedstrijd van deze zondagmiddag.
File
Terug naar het seizoen 1986-1987. Een succesvolle voetbaljaargang voor de Venlonaren. De ploeg van Reker eindigt op een vijfde plaats in de eredivisie. Winst op Ajax en Feyenoord en ook de latere landskampioen PSV komt in Venlo niet verder dan een 0-0 gelijkspel. Op die 28e november 1986 is VVV heer en meester in De Koel. Een wedstrijd die overigens een kwartiertje later begint. De reden? Scheidsrechter Jan Keizer belandt ergens tussen Volendam en Venlo in de file. Het kon toen nog. Tegenwoordig zou de media over een scheidsrechter heen vallen met de vraag waarom hij zo laat van huis vertrokken is.
Vernederd
Feyenoord heeft die vrijdagavond meer balbezit maar weet zich met dit voordeel geen raad. Wat volgt is een lesje in goed verzorgd en technisch sterk voetbal van de Venlonaren. Het kwaliteitsverschil is groot. De Rotterdammers worden vernederd en mogen blij zijn dat het slechts 3-0 blijft. Na ruim twintig minuten spelen staat al een 2-0 tussenstand op het scorebord dankzij goals van Norbert Ringels en Ger van Rosmalen. Na rust scoort John Lammers de derde treffer.
Loop ze
De supporters op de tribunes vieren de hele avond feest. De stemming is meer dan uitgelaten. Iedereen weet dat er na deze zege nog een vervolg komt. Op een spandoek achter het doel staat geschreven: “Jan loop ze.” Rond 12 uur ’s nachts vertrekt Jan Reker voor zijn lange tocht. De eerste honderden meters ondersteund door supporters, manager Wiel Teeuwen en een politie-escorte. De rest van deze heldhaftige wandeltocht is fysiotherapeut Hans Jansse de enige trouwe metgezel van Reker. “Zonder hem had ik dit niet gered,” zo erkent de Brabantse trainer later. Al in de omgeving Panningen dwingt een politiewagen de twee tot stoppen. “Zo heren, nog laat aan de wandel? Waar gaat de reis naar toe?” Als de vlijtige agent nog een keer kijkt, weet hij genoeg. “Ah, ik zie het al. Jan Reker.”
Nooit meer wedden
Een lange nacht volgt. Reker krijgt last van een oude blessure. Als voormalig-commando is hij een en ander gewend. Getraind voor deze 84 kilometer lange wandeltocht heeft hij echter niet. In de ochtend worden de twee bij diverse Brabantse dorpen toegejuicht en voorzien van broodjes en koffie. Het verhaal van de wandeltocht heeft de ochtendkranten gehaald. Speler Raymond Libregts wandelt de laatste 20 kilometer mee. Rond 16:15 is Reker thuis. Zestien uur wandelen. Opgewacht door een deel van het bestuur en de spelersgroep. Het was een zware opgave. “Ik wil wedden dat ik nooit meer wed,” aldus de coach als hij thuis in zijn luie stoel van een stuk gebak geniet.
Deze zondagmiddag staat er, voor zover bekend, geen weddenschap op het spel. Een Hans de Koning die naar Noord-Holland moet wandelen, lijkt niet heel verstandig. Feest op de tribunes zal er ook niet zijn. Toch is er de hoop dat in veel huiskamers rond de klok van half vijf geproost kan worden op een succesvolle uitslag tegen Feyenoord. Het kan. Het moet. Ook zonder steun van de twaalfde man.
Met dank aan Wilbert Geurts!
