En zo ziet de wereld er voor VVV-Venlo na twee duels in 2021 alweer heel anders uit. Twee wedstrijden, zes punten, zes doelpunten. En dat tegen directe concurrenten. De sfeer rondom het team is in volledig omgeslagen. Er heerst een positieve vibe. Voor de volgende tegenstander (subtopper Heerenveen) is niemand meer bang. Bovendien speelt de beste spits van de Eredivisie in De Koel. Supporters hebben weer vertrouwen. Dat laatste woordje lijkt het fundament te zijn van de nieuwe successen.
Tekst: Rob Buchholz | Beeld: Leon Vrijdag en VVV-Venlo
Laten we niet vergeten: het spel van de Venlonaren was voor de winterstop niet om aan te zien. Ook de eerste helft tegen Willem II (nog maar een week geleden) gaf weinig reden tot hernieuwd vertrouwen. Dat de Tilburgse equipe slechts met slechts een 0-1 voorsprong de kleedkamer opzochten was een kwestie van geluk. Kansen op meer waren er voldoenden. De heren Bremmers & Pollux van ‘Koffie met de Koning’ vergeleken de wedstrijd al met een potje tussen SC Irene en Bieslo. Want ook de tweede helft bracht weinig goeds. Willem II stortte qua spelniveau als een kaartenhuis in elkaar. VVV pakte het veldoverwicht, maar creëerde geen kansen.
Verzachtende omstandigheid was dat er een andere ploeg stond die na ruim twee maanden 4-4-2 weer terugkeerde naar het 4-3-3 systeem. Even wennen? Zeker was dat de verdediging uit grotendeels andere spelers bestond. Twee van de vier had den zelfs nog amper met hun nieuwe teamgenoten meegetraind. En op het middenveld stonden ook twee spelers die voorheen geen basisplek hadden. In een stief kwartiertje veranderde alles. Giakoumakis mocht ruim tien minuten voor tijd vanaf 11 meter de gelijkmaker scoren. In blessuretijd maakte de Griekse held op prachtige wijze de winnende goal: 2-1. Nadat doelman Kirschbaum ruim een minuut later met een fabuleuze redding de drie punten definitief veilig stelde gaf dat het team een overduidelijke boost. Die winnende goal plus die redding in een tijdsbestek van 90 seconden bleken het medicijn waaraan de ploeg van Hans de Koning zoveel behoefte had: het vertrouwen keerde terug.
Natuurlijk kent het medicijn meerdere ingrediënten. De nieuwkomers Guwara en Da Graca geven de verdediging een duidelijke kwaliteitsinjectie. Ook Dekker liet zien een betrouwbare stand-in voor Pachonik te zijn. En op het middenveld toonde Machach in de tweede helft tegen Willem II eindelijk de kwaliteiten waar tot dan toe alleen over gesproken was. Laat die jongen voorlopig even staan. Dat geeft hem vertrouwen. Drie punten plus een kwaliteitsimpuls gaven een goed gevoel voor de volgende clash tegen een concurrent.
De wedstrijd tegen ADO was misschien wel één van de leukste duels van dit seizoen om als supporter te kijken. Niet alleen vanwege de ruime zege en de vier goals van het Griekse fenomeen, maar het spel van VVV oogde bij vlagen fris. Er was regelmatig goed combinatiespel te zien in plaats van dat vreselijke compacte voetbal. Die tactiek waarin iedereen op de berg zo was gaan geloven. In plaats van geeuwend en verveeld toe te kijken, werd de voetballiefhebber nu weer eens vermaakt. Nee perfect was het niet, maar dat verwachten supporters met een geel-zwart hart ook niet. Vermaak, lef, bluf, het doel om verzorgd aanvallend voetbal te spelen; daar gaat het om. Ook met afbraakvoetbal kun je keihard degraderen, dus waarom niet lekker met branie spelen. Dat is het spel waarin VVV in het verleden wist te behalen en waar supporters de beste herinneringen aan hebben. Waarschijnlijk is het antwoord: vertrouwen. Het voetbal en het plezier was voor de winterstop uit de ploeg geslagen. Dat is nu weer terug.
Wat levert dat zondagmiddag tegen Heerenveen op? Er is veel vertrouwen in een goed resultaat tegen een ploeg die al negen competitieduels niet meer wist te winnen. Daar zaten wel twee knappe remises tegen Vitesse en PSV bij. Bovendien dateert de laatste zege van de Venlonaren op de Friezen alweer van 2010, elf jaar geleden dus. Neemt niet weg dat VVV vanmiddag in eigen stadion licht favoriet lijkt te zijn. Wie mij dat precies een week geleden voorspeld had, was door mij voor gek verklaard. En waar komt dat positieve gevoel door? Juist! Vertrouwen!
Blijft er één vraag over. Waar zou dit VVV staan zonder de aanwezigheid van topschutter Giakoumakis? Het antwoord hoef ik de komende maanden in ieder geval nog niet te weten.
