In zijn nog prille carrière als voetballer heeft Evert Linthorst (19) al het nodige meegemaakt. Hij mocht proeven hoe het was om bij een topclub als PSV te spelen, debuteerde tegen Ajax, stond voor de eerste keer in de basis tegen Feyenoord en scoorde zijn eerste competitiedoelpunt aan het begin van dit seizoen tegen de Amsterdammers.
Tekst: Rob Buchholz | Beeld: Leon Vrijdag
Na een mooie start van het seizoen kreeg hij afgelopen twee maanden met de keerzijde van de medaille te maken. Het team belandde in een negatieve spiraal, hij raakte zelf geblesseerd, er ontstond veel onrust en de trainer werd ontslagen. Een gesprek met vader en zoon Linthorst over toen en nu.
Gepaste afstand
Met het eeuwige vergelijk tussen de hockeyfamilie en zijn keuze om voetballer te worden, is Evert Linthorst eigenlijk wel klaar. Al vanaf zijn zevende leeft hij voor deze sport. Hij wil het verleden van de familie laten voor wat het is. Een keuze die zijn vader volledig begrijpt. “Eigenlijk wilde ik zelf ook voetballer worden. Als je een jaar of 8 bent, beoefent bijna iedereen die sport. Op straat, het schoolplein en bij clubs. Ik ben dan ook echt oprecht trots op wat Evert nu bereikt heeft. Maar houdt daarbij wel gepaste afstand.” Daarmee doelt Linthorst senior op de ouders die iets te enthousiast hun zoon of dochter langs de lijn aanmoedigen. “Te veel mensen denken te snel dat hun kind de nieuwe Messi is. Ik begrijp dat deels nog wel, zeker door het feit dat zaakwaarnemers jeugdige spelers op steeds jongere leeftijd benaderen. Dan gaan mensen dromen en zweven. Mijn vrouw en ik dachten altijd: we zien het wel.”
VVV-Venlo
Al op vijfjarige leeftijd stond Evert Linthorst op de stoep bij Venlosche Boys. De scoringsdrift, het inzicht en zijn passing bleven niet onopgemerkt. Na een aantal jaren meldde VVV-Venlo zich om het jonge talent een kans te geven bij de jeugd. “Ik bleef gewoon bij Venlosche Boys maar trainde in het begin één keer in de week bij VVV mee,” aldus Evert junior. “Uiteindelijk groeide dat naar vier keer in de week.”
Naar PSV
Het spel van Linthorst viel ook in de jeugd van VVV op. Een vertrek naar PSV in 2014 leek een logische volgende stap, maar na twee seizoenen trok hij zelf de stekker uit zijn Eindhovense avontuur. Hoe kijkt hij daar op terug? “In het begin merkte ik snel: hier gaat alles nog een stuk professioneler dan bij VVV. Logisch, maar achteraf ben ik blij er weg te zijn. Natuurlijk is de concurrentie veel sterker, maar het gevoel was gewoon niet goed.” Linthorst senior snapt het besluit van zijn zoon. “Evert maakte lange dagen. Hij vertrok ‘s morgens om 7 uur van huis, kwam pas ‘s avonds om 7 uur weer thuis en moest vervolgens nog huiswerk maken. Ja, dat hoort bij topsport, maar het is ook geen normaal leven voor een jeugdige tiener van de middelbare school. Een geleidelijke groei paste beter bij hem. Op het moment dat hij zelf aangaf te willen stoppen bij PSV wist ik dat hij daar goed over had nagedacht.”
Niet lekker in zijn vel
Tot verbazing van vader en zoon was de reactie in Eindhoven iets minder begripvol. “Nadat het besluit van Evert kenbaar was gemaakt, moesten we op gesprek komen, “ zo herinnert Linthorst senior zich nog. “De trainer was niet aanwezig, wel het hoofd van de jeugdopleiding, het hoofd scouting en een mediator. Hun boodschap luidde: ‘Jullie zijn niet degene die bepalen wat er met Evert gebeurt, dat bepalen wij bij PSV.’ Eigenlijk kon ik om een dergelijke reactie alleen maar lachen, maar ze meenden het serieus.” Volgens de jeugdige voetballer zelf zagen de Eindhovenaren nog steeds potentie in hem. “Ze wisten dat ik fysiek nog zou groeien en verwachten dus nog veel meer van mij. Maar mijn besluit stond vast. Ik zat niet lekker in mijn vel, mijn resultaten op school werden slechter en ik was toe aan wat meer lucht.” PSV bleef dwars liggen. Uiteindelijk mocht hij wel vertrekken, maar de Eindhovense club verbood Linthorst om dat seizoen nog terug te keren naar VVV. Thuis sprak hij nooit echt over die situatie. “Eigenlijk praat ik niet vaak met anderen over mijn gevoelens. Die houd ik voor mijzelf. Ook over de recente onrust rondom Robert Maaskant heb ik nauwelijks met anderen gesproken. Nee, ook niet met medespelers.”
Terug naar VVV
Volgens de regels stond PSV in haar recht om het talent te verbieden naar zijn voormalige club terug te keren waarop Linthorst besloot een jaartje bij jeugd van Venlosche Boys te gaan spelen. VVV kreeg vanzelfsprekend lucht van het vertrek en nadat Linthorst senior Roger Bongaerts ontmoette, was een oplossing snel gevonden. “VVV koos tijdens dat seizoen voor een tussenoplossing. Evert bleef bij Venlosche Boys, speelde daar zijn wedstrijden bij de jeugd, maar trainde ondertussen regelmatig mee bij de Koelclub.”
Debuut
Vanaf dat moment ging het snel met de carrière van Linthorst. Na de promotie van VVV naar de eredivisie in 2017 mag hij vanaf de zomer van dat jaar regelmatig met de selectie meetrainen. Maurice Steijn en Jay Driessen hebben veel vertrouwen in het talent en aan het einde van dat seizoen wordt een droom voor Evert werkelijkheid. Op 19 april 2018 maakt hij zijn eerste speelminuten voor de Venlose eredivisieclub. In de Johan Cruijff Arena. Tegen zijn favoriete club Ajax. Een feit dat hij overigens nooit in Eindhoven verteld heeft.
Nummer 37
Nadat Maurice Steijn aan Linthorst liet weten dat hij met de selectie mee naar Amsterdam mocht voor het duel tegen Ajax kwam Evert zijn vader onderweg op de fiets tegen. Met een trotse lach herinnert Evert senior zich dat moment nog. “Hij riep mij van ver af. ‘Pap, ik zit donderdag bij de selectie en mag mee naar Ajax. We hadden direct één uitdaging: Evert had nog geen shirt met zijn eigen naam en het was ook niet duidelijk of dat in twee dagen geregeld kon worden. Maar het lukte en Evert koos bewust voor rugnummer 37. Draai die cijfers maar eens om. Wat staat er dan? L E. Linthorst Evert. Haha. Daar had hij goed over nagedacht.”
Genieten in de Arena
Over zijn debuut kan Evert nog tot in detail het verhaal van de wedstrijd vertellen. Zijn wedstrijd. Een bezoek aan de Arena was voor hem al bijzonder. In het verleden had hij er wel eens een rondleiding gehad, maar tot ver achter de schermen was Linthorst nog niet geweest. Het werd een dag om van te genieten. Een meer dan bijzondere dag. “We waren veilig voor degradatie en dus kregen jeugdspelers een kans. De mogelijkheid dat ik mocht invallen was reëel. We kwamen nog zelfs met 0-1 voor, maar uiteindelijk werd het 4-1 voor Ajax. Ik wachtte geduldig op het moment dat de trainer mij een signaal gaf. Dat gebeurde. Romeo Castelen zat naast mij en zei: ga warm lopen, maar vooral ook genieten.”
89e minuut
Vader Linthorst herinnert zich het moment nog goed. “We waren met een aantal familieleden in het stadion aanwezig. Iedereen keek aandachtig naar de wedstrijd. Ik? Ik had alleen oog voor de bank. Plotseling zag ik hem opstaan en riep hard: Ja!!” Terwijl Evert klaar stond om in te vallen, ging de bal echter niet uit. Uiteindelijk kwam de invalbeurt er toch. In de 89e minuut. Nog drie minuten mocht hij meespelen. “Ralf Seuntjens stoomde op richting het doel. Ik stond vrij, maar kreeg de bal niet en in plaats daarvan schoot Ralf van 40 meter richting het doel.”
Nuchter blijven
Gedurende het daaropvolgende seizoen 2018-2019 speelde Evert 13 wedstrijden. Alles was erop gericht om vanaf dit jaar zijn definitieve doorbraak te beleven. Naast de reguliere trainingen werkte hij met succes aan zijn fysieke ontwikkeling. “De tips van de fysiotherapeut waren daarbij belangrijk, maar ook van Romeo Castelen, die inmiddels mijn zaakwaarnemer is, heb ik veel steun gehad. Ja je merkt het ook aan reacties in de stad. Veel mensen vonden het gaaf dat een echte Venlonaar doorbrak bij VVV. Nee, daardoor ben ik niet naast mijn schoenen gaan lopen. Het is gewoon keihard werken en continu scherp blijven om jezelf verder te ontwikkelen. Je bent 19, speelt in de eredivisie, maar het mag nooit vanzelfsprekend worden. Waar leeftijdsgenoten op de middelbare school in de supermarkt zakken chips gingen kopen, had ik een trommeltje bij me met zorgvuldig gekozen etenswaar. Door dat soort zaken blijf je vanzelf nuchter. Ja, ik leef een ander leven dan mijn leeftijdgenoten, dat is niet altijd eenvoudig, maar je krijgt er ook veel voor terug.”
Recente onrust
Evenmin eenvoudig waren de afgelopen twee maanden. Hoewel Evert onder Robert Maaskant verzekerd was van een basisplaats en hij in de eerste zes duels vier doelpunten scoorde, ontstond er toch onrust. Onder andere door de vroege wissel tijdens de uitwedstrijd tegen Fortuna Sittard, maar ook door de serie van zeven nederlagen en het uiteindelijke ontslag van Maaskant. Hoe kijkt hij daar op terug? “Het was raar. De voorbereiding verliep prima. De eerste serie wedstrijden ook. Eind september stonden we nog in het linkerrijtje, maar daarna ging het mis. Waar dat aan ligt? Dat is altijd lastig om te zeggen. Vaak zijn het meerdere factoren. Die vroege wissel tegen Fortuna Sittard verbaasde mij ook, al speelde ik zeker niet goed. Maar door een speler voor rust te wisselen, weet je dat er een reactie volgt. Gelukkig hebben Maaskant en ik dat ook later wel uitgepraat.”
Volgens Linthorst was de vrije val zeker niet alleen de schuld van de trainer. “Als spelers moeten we zelf ook eens in de spiegel kijken. Er stond geen team. Misschien dat het schokeffect van het ontslag iedereen weer wakker heeft geschud. Ik heb Maaskant gebeld en gesproken. Of andere spelers dat ook doen, weet ik niet.” Over de interim-coach Jay Driessen is Linthorst positief. “Ja, ik ken Jay goed. Hij kan spelers motiveren; dat heeft deze groep nu nodig. We zien het als een nieuwe start.”
