Op 1 september viert Sounds Recordstore haar 35-jarig jubileum, maar in 2020 is er eigenlijk weer een reden voor een bescheiden feestje. Dan is Niek Kiefer 30 jaar in dienst bij de zaak. Een bijzonder feit, zeker met de wetenschap dat ze de eerste winkel op de Koninginnesingel niet eens durfde te betreden. “Het was een echte mannenwereld. Ik was een verlegen meisje van 15 en keek echt tegen die oudere mannen met zoveel muziekkennis op.”
Tekst: Rob Buchholz | Beeld: archief Sounds en VenloVanbinnen
Zelf moet Niek lachen als ze aan die jaren terugdenkt. Toch trok ze op een dag de stoute schoenen aan. Nam haar Doberman mee en liep bij de winkel op de Koninginnesingel naar binnen. “Ik had een concert bezocht van de Amerikaanse punkband Die Kreuzen in het voormalig poppodium O.O.C aan de Heutzstraat en wilde persé die elpee hebben. Met mijn hond ben ik naar binnengelopen, de plaat gepakt, afgerekend en geen woord gezegd. Hahaha. Maar ik was wel binnen geweest.”
Muzikale opvoeding
Na de verhuizing van Sounds naar de Jodenstraat was Niek vaker tussen de elpeebakken te vinden. “Een paar vriendinnen wilden eigenlijk mee, maar ik had dat liever niet,” zo kijkt ze nu lachend terug. “Die meiden deden niets anders dan kletsen en ik wilde echt muziek luisteren.” Haar muzikale opvoeding had ze thuis ondergaan. “De radio stond altijd aan. Mijn moeder en broer waren echte liefhebbers. Alles kwam voorbij. Pure Country van Ricky Nelson, maar ook Abba en dankzij mijn broer hoorde ik veel Hardrock. Via vrienden van de middelbare school leerde ik vervolgens weer alternatieve bands kennen als Joy Division. Dat was niet helemaal mijn ding, maar kon het wel waarderen. En ik leerde telkens weer bij.”
Oude Soul
Niek Kiefer staat bij Sounds bekend als liefhebber van oude Soul, Country en Rhythm & Blues. “Op de late woensdagavond luisterde ik vroeger naar VPRO radio. Daar draaiden ze onbekende oude Soulnummers. De liedjes die mij het meeste aanspraken, schreef ik op en ging met dat lijstje vrijdags na school direct naar Sounds. Aan de hand van mijn verzoekjes gaven Geert en Leo mij weer nieuwe tips. Later gaf een vriend mij een cassettebandje vol met oude Soultracks, maar er was niet voldoende materiaal om de tape te vullen. Daarom zette hij er nog drie nummers van Captain Beefheart op. Dat kende ik niet en werd volledig omver geblazen door die andere sound. Vervolgens ging ik direct naar Sounds. Daar konden ze mijn muzikale smaak steeds meer waarderen.”
Verplicht solliciteren
Na baantjes bij dierenwinkel Schell en de brandweerkazerne raakte Niek werkloos. Het was een plicht vanuit het UWV om iedere week vier sollicitaties te doen en deze op een formulier te vermelden. “Mag ik jullie op die lijst zetten?” zo vroeg een inmiddels iets brutalere Niek aan Geert en Leo. “Het was geen probleem. Toen ik twee weken later terugkwam, vroeg Geert mij echter of ik zin had om parttime bij Sounds te werken. En zo belandde ik dus in 1990 als schuchter meisje in die echte mannenwereld.”
Metalkelder
De kennis die ze thuis en via vrienden had opgebouwd was een meerwaarde. Niek voelde zich als een vis in het water tussen de cd’s en lp’s. “Ik was inderdaad al breed georiënteerd, maar dankzij Sounds ging mijn kennis verder de diepte in.” Zo was ze een aantal jaren te vinden in de befaamde Metalkelder. “Daar leerde Frits Swinkels Mij veel over dat genre. Ik vond het daar echt fantastisch. De sfeer was uniek. Allemaal stoere jongens en mannen die misschien wel gevaarlijk oogden, maar in feite heel sociaal waren. Het was daar één grote familie. Alle Metalfans uit de regio kenden elkaar.” De hele dag stevige Hardrock en Heavy Metal aan je hoofd, ging dat niet vervelen? Niek lacht: “Hahaha. Soms. Ik miste de Soul wel een beetje. Daarom zette ik ‘s morgens voordat de klanten kwamen wel eens een Soulplaatje op.”
Spannende en onzekere tijd
De verhuizing naar het huidige pand op de Parade ging gepaard met een spannende tijd. “Wat kwam er op ons af? Zo’n grote winkel waar zoveel moest gebeuren. Ik bleef gewoon de verkoop op de Jodenstraat doen en de andere leden van het team waren op één of andere manier bij de verbouwing betrokken. Toen de zaak eenmaal openging voelde ik vooral heel veel trots. Het was een indrukwekkend geheel. Van twee panden met kelders naar één grote zaak. Het was spraakmakend.” Een aantal jaren na de verhuizing ontstond niet de meest makkelijke periode uit de historie van Sounds, zo biecht Niek eerlijk op. “Het was de tijd van downloaden en cd’s branden. Wat waren de gevolgen? Voor de omzet? Voor het personeel? Veel muziekzaken in zowel Venlo als de rest van het land moesten de deur sluiten. De verkoop van cd’s daalde. Nee, het was zeker niet dramatisch, maar door die onzekerheid ontstond er onderling wel eens irritatie. Vooral Geert bleef altijd optimistisch en Leo bewaarde de rust. ‘Morgen is er weer een dag,’ zo zeiden ze dan.”
Mannen en hun partners
En de eigenaren kregen gelijk. De verhuizing bleek een gouden greep. Juist de enorme voorraad werd de kracht van Sounds waarmee alle stormen doorstaan werden. In de loop der jaren groeide zowel nationaal als internationaal de naamsbekendheid en waardering. Niek zag de verkoop weer volledig tot bloei komen. Bands die in de regio moeten optreden brengen een bezoek aan Sounds, maar ook het aantal Duitsers is in de afgelopen jaren flink toegenomen. Zeker op de koopzondag is soms meer dan de helft van de klanten uit Duitsland afkomstig. Nog steeds merkt ze als mensen voor de eerste keer de winkel binnenkomen. “Je ziet de verbazing op de gezichten als ze doorlopen en rondkijken.” Dan begint ze weer te lachen. “Ja, het is nog steeds een mannenwereld. Dat zien we vooral bij echtparen of stelletjes. De man loopt rond en de vrouw gaat op het podium zitten lezen of gaat zelf in de stad winkelen. Als de vrouwelijke wederhelft terugkomt, horen we wel eens: ‘Ben je nu nog niet klaar?’Haha. Voor mannen is dit echt een snoepwinkel. Soms krijgen ze van hun partner ook een bepaald budget mee. Meer mag er niet gekocht worden. En als mannen alleen winkelen, zeggen ze bij het afrekenen: ‘doe de kassabon er maar niet bij.’ Haha, dat is prachtig om mee te maken.”
Jonge meisjes
Hoewel een mannenwereld, ziet Niek toch ook steeds vaker jonge meisjes de zaak betreden. “Soms net zo schuchter als ik vroeger was. Maar er zijn ook complete groepjes. Die komen soms gillend naar binnen. Ja, voor de K-pop. Daarnaast zijn er de heel serieuze meiden die echt gericht zoeken. Dat kan voor moderne Metal-acts zijn, maar ook voor klassiekers of vinyl.” Dat laatste levert soms grappige situaties op. “Soms weten jongeren niet hoe een pick-up werkt. Dan moeten we ze helpen en het voordoen. Dat toont echt het generatieverschil aan. Zij zijn handig met zoveel moderne gadgets en wij hebben de kennis van oudere technieken.”
Venlose muziekscène
Op de vraag wat Sounds voor Venlo heeft betekend, weet Niek wel een passend antwoord te geven. “Venlo heeft altijd een heel levendige muziekscène gehad. Ik heb het zelf in de jaren 80 meegemaakt bij het O.O.C. Niet alleen was er altijd een hele aanwas van uitstekende bands, maar we mogen ook niet vergeten welke grote namen hier gespeeld hebben. Sonic Youth trad op in de Heutzstraat. Captain Beefheart speelde in de Prins van Oranje. Ook iemand als Bert van den Bergh mag zeker niet onvermeld blijven. Net zoals bij Geert en Leo keek ik enorm tegen hem en andere muzikanten op. Zijn New Wave band Six Plys Tzar was echt waanzinnig goed en kreeg tevens landelijk terecht veel aandacht. Maar die aanwas van lokale bandjes was er eigenlijk in de jaren 60 al en nu staan nog steeds verrassend nieuwe acts op. Sounds past daar perfect in. Verrassend en divers.”
Uit de Rheinische Post 2015
Tweede thuis
Na bijna dertig jaar kan Niek zich bijna geen leven meer zonder Sounds voorstellen. Ze prijs daarbij het hele team “De medewerkers uit het verleden als Hennie, Herman, Peter, Frits en vele anderen, maar ook de collega’s van nu. Zeker in het verleden konden we elkaar echt op een grappige manier plagen over favoriete artiesten. Herman Poels was daar zeker bijzonder sterk in. Hij is iemand met een heel uitgesproken mening en altijd bijzonder rechtuit is. Het gebeurde wel altijd op een grappige manier. Ja over Herman zijn directe wijze van communiceren kan ik veel verhalen vertellen. Zo was hij ook tegen sommige klanten die hij goed kende, maar mensen accepteerden het. Zo bezocht ooit een mijnheer de zaak die heel druk in de bakken begon te zoeken. Die bakken veranderde in een gigantische puinhoop. Alles stond door elkaar, doosjes stonden schots en scheef; het leek wel een slagveld. Die man kocht één cd en vertrok. Hij had zijn rug nog niet gekeerd of Herman keek mij vol verbazing aan en riep: ‘dat is toch niet te bevatten zoals die mijnheer tekeer is gegaan’. Maar nog geen half uur later kwam die beste man weer terug en voor hij met zoeken kon beginnen, stapte Herman op hem af, tikte de klant op de schouder en zei verontwaardigd: ‘Zeg mijnheer, dat gaan we dus niet meer doen he met die puinhoop.’ Hahaha, de man keek hem verbouwereerd aan, maar heeft daarna wel heel netjes in de bak gezocht.”
Meer dan de helft van haar leven is Niek actief voor Sounds. “Het is inmiddels mijn tweede thuis geworden. Dat komt zeker door Leo, Geert en Marlies die mij echt alle ruimte geven. Ik heb me hier echt kunnen ontwikkelen. Niet alleen op muzikaal gebied, maar ook als mens. Ze vertrouwen mij als het gaat om bestellingen. Als ik overtuigd ben dat een act goed is en er klanten voor zijn, wordt het besteld. Vaak blijkt het dan ook nog te kloppen. Dan beginnen we met de inkoop van vijf cd’s, maar blijkt bijbestellen vaak nodig. Ik kan me eigenlijk geen betere bazen voorstellen. Die vind je nergens. We delen de humor en passie voor muziek. Dat schuchtere meisjes uit de jaren 80 dat niet bij deze winkel naar binnen durfde te lopen, staat nu al bijna dertig jaar klanten te woord. Daar ben ik trots op en is vooral te danken aan de kansen die zij mij gegeven hebben.”
