Al eeuwenlang ligt Venlo in de vuurlinie van uitheemse volkeren, klaar om ingenomen te worden. ‘Spaanse ridders en Fransen, waagden hier vroeger hun kansen’, zo luidt een zinsnede uit vervlogen tijden, gevolgd door ‘schijnbaar waren die toen al graag net zoals wij nu Venlonaar’.
Tekst: Toine Schreinemachers | Beeld: Leon Vrijdag
Wij zijn een eigenaardig volk, al eeuwen lang. Door bezetters gepijnigd, gemarteld en gegijzeld, maar nooit echt verslagen. Venlo bleef Venlo. Gelukkig, want daar ligt niet enkel een bedreiging maar vooral ook de kracht. De kracht van het alsmaar durende verbond tussen eigenheimers uit voorliefde voor hun pittoreske stadje. Broeinest van verlegen chauvinisme en onderhuidse afkeer tegen de boze buitenwereld.
Echter, de stad bruist nu behoorlijk van onderaf. De poorten moeten open om de buitenwereld te omarmen. Het ruikt naar mottenballen, maar dan in een frisse lentezon. De roep naar nostalgie, historie van lang vervlogen tijden. Tastbare initiatieven ontstaan plots vanuit de eigen volksmond. Deze zijn té lang niet gehoord of hebben té lang niet zelf gesproken. En de gemeente Venlo opent langzaam de toegang tot haar meest delicate en best bewaarde delen.
Panden keren terug in hun oude glorie. Huizenpracht die vanaf midden 19e eeuw van woonfunctie naar winkelfunctie transformeerde. Ruim 150 jaar later willen we weer wonen in de binnenstad en keren we terug in de tijd. De late Middeleeuwen in een nieuwe jas, model 2020, een evolutie, voortgetrokken door wethouder Sjors Peeters.
Ook ondernemers uit de Venlose binnenstad duiken graag in hun eigen verleden. Wist je bijvoorbeeld dat de Gasthuisstraat, naast de meest Gastvrije Winkelstraat, ook de Meest Middeleeuwse Winkelstraat van Nederland is? En de straat in de vroege middeleeuwen tot de ‘Steynstraten’ behoorde? Of dat bij de opening van de Sint Joriskerk de straat afgezet moest worden met kanonnen en lansiers? Heb je al vernomen van de schimmige mythe die in deze straat leeft rondom de jaarlijkse verschijning van Jacobus van Loovendael? Wiens tong gespietst werd en vervolgens gebrandmerkt met het Venloos stadswapen?
Het zijn kwijlende verhalen, mythes en visuele aspecten die een stad aantrekkelijk maken. En dat past naadloos in een tot dusver ontbrekende totaalvisie voor de binnenstad. Maar wat niet is, kan komen. Een pleidooi voor warme pap met rijke historie, energiek lokaal ondernemerschap en vooruitstrevende detailhandel. Die kan er met de lepel zo ingegoten worden.
Zonder historie is er nooit toekomst. Dus wethouder Peeters…laat je ballen verder zien en grijp de rest bij de noten. Tenslotte heeft er ook een geschoren evolutie plaatsgevonden in de menselijke kuisstreek. Of niet soms?
