‘We leven in een nieuwe werkelijkheid’, ‘Ondernemen in een surrealistisch straatbeeld’, ‘Apocalyptisch’. Zinsneden die ik constant langs zie komen, die ik zelf ook gebezigd heb, die bij mij inmiddels een bijna allergische reactie opwekt. Ik heb het wel gehoord, ik heb het wel gezien, het is wat het is.
Tekst: Rogier Knipscheer | Beeld: Peter Janssen
Zoals mijn vrouw vanavond zei: het is alsof drie maanden in drie weken zijn gepropt. Als je dat doet in tijden van crisis dan is elke drie uur de vorige waarheid achterhaald. Dan kun je daar verbaasd over zijn, verbolgen of angstig, het doet niets af aan de nieuwe feiten.
‘Het treft ons allemaal’, die zin kan ik nog wel hebben. Maar als ondernemer in een binnenstad waar de straten uitgestorven zijn moet ik ook mijn plan trekken. Lange-termijn-verwachtingen kunnen voorlopig even in de koelkast. Ondernemen gaat nu over de korte termijn en eigenlijk in de basis over overleven. Niet alleen het overleven van de coronacrisis maar ook de economische crisis die het nu en in de nabije toekomst met zich meebrengt. Het ervoor zorgen dat wij, maar ook collega-ondernemers, als de coronacrisis over een aantal maanden achter de rug is, nog bestaan, zodat de bezoeker van de binnenstad, die maandenlang binnen heeft gezeten, ook nog een winkel kan bezoeken.
En dat voelt dubbel. Aan de ene kant zou ik mij het liefst samen met mijn gezin opsluiten in onze woning en wachten tot het virus verdwenen is, aan de andere kant voel ik ook de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat de laatste breed gesorteerde boekwinkel van Venlo overeind blijft. En dat betekent ondernemen. En dat voelt lekker, ondanks dat je dat in de huidige ellende niet mag voelen. We doen het slecht, dat durf ik best te zeggen, terwijl in de media geroepen wordt dat het lezen weer een enorme vlucht heeft gekregen omdat iedereen zoveel tijd heeft. Net als puzzelen. Als ik de cijfers zie in de markt, dan zie ik dat de boekwinkels buiten het centrum het inderdaad goed doen, met plussen tot veertig procent, en de boekwinkels in de uitgestorven centra van Nederland minnen noteren van tachtig procent. Dat dwingt tot omdenken.
Op dit moment roepen wij iedere klant op om niet naar onze winkel te komen. Niet de deur uit te gaan. Wij komen wel naar de klant en fietsen met z’n allen gezellig door groot Venlo (als het echt te ver is pakken we stiekem even de auto) en leveren de boeken bij mensen thuis. Daar krijgen we fantastische reacties op. Vrijwel elke keer dat we boeken afgeven volgt een gesprek. Dat is mooi, dat houdt ons contact met de klant, op gepaste afstand, in stand. Bijna duizend procent plussen we op onze bezorgdiensten. Dat komt uiteraard vooral omdat de bezorgdiensten voor de crisis nog op een zeer laag pitje stonden, maar toch. Wij overleven deze economische crisis, daarvan ben ik overtuigd, en hopen dat Nederland en de rest van de wereld de coronacrisis ook spoedig achter zich zullen laten. Dat gaat pijn doen, op alle fronten maar ook hier komen we doorheen. Ondertussen wil ik mijn collega-ondernemers maar een ding op het hart drukken: Bezorg, bezorg, bezorg…
