Terwijl ik dit stukje schrijf hoor ik de vogeltjes achter me fluiten. Nog steeds, want het is nog altijd rustig in de straten van Venlo. Geen auto’s, geen spelende kinderen en geen lawaaierige pubers op weg naar school. Ik realiseer me dat ik nu veel meer oog heb voor de natuur. De meeste vogeltjes ken ik inmiddels bij naam en ik herken ze aan hun vrolijk gefluit. Dat de duiven in de stad niks meer te eten vinden en nu onze grasveldjes leeggrazen zal u ook al wel zijn opgevallen.
Tekst: Jan Brouwers | Beeld: Peter Janssen
Als ik zomaar eens een blokje ga wandelen -wie deed dat voor 15 maart?- dan zie ik de natuur in bloei staan. Paardenbloemen kende ik wel en ook madeliefjes en boterbloemen. En dat de hei paars kleurt dat weet ik ook nog wel, maar dan houdt het voor deze stadsmens wel op. Er zitten nu bloempjes aan de brandnetels! En ik heb me door een lotgenoot op anderhalve meter laten vertellen wat fluitenkruid is. Het valt me op dat er nog veel meer fleurigs langs de Maas bloeit. Herkent u dat?
De eerste week van onze intelligente lockdown heb ik allerlei slimme oplossingen zitten bedenken voor deze rampspoed. En ik heb meegerekend met de statistici, geluisterd naar de deskundigen die heel andere conclusies trokken en ook die oplossingen nagerekend. Maar ze hebben allemaal gelijk, de cijfers kloppen, maar ieder trekt toch zijn eigen conclusies. Ik heb me er, net als u, mee verzoend dat het glas inmiddels weer half vol is.
Nu krijgen we de anderhalve meter economie. Ook daar heb ik, net als alle andere Nederlanders van alles over uitgedacht. Facebook, Instagram worden overwoekerd met tips hoe we straks ons leven weer kunnen oppakken. U hebt een handige app bedacht? Sluit maar aan.
Venlo heeft een stevige knauw gekregen van de onzichtbare vijand Corona. We tonen respect voor alle mensen die zich uit de naad werken om dit virus te bestrijden. En voor al die andere werkers die ondanks de risico’s zorgen dat de wereld door blijft draaien. Door voorzichtig te zijn kunnen wij er voor zorgen dat zij straks weer meer rust en tijd voor zichzelf krijgen.
Er zijn ook mensen die juist nu gedwongen rust hebben: de winkeliers, de kappers, de toneelspelers, de koks, de tatoeëerders, de terrasbedienden, de kroegbazen, ga zo maar door. Die kunnen we ook helpen.
Ik heb geen geld teruggevraagd bij het theater, ik heb bij de kapper, zonder datum gereserveerd én alvast betaald, ik heb biertjes op voorhand gekocht en heb ook al twee dineetjes staan voor later in het jaar.
U ook?
